Strona 30
Tom II
oddawali kontynuowaniu i rozwijaniu wszystkich tych dzieł miłosierdzia i gorliwości, jakie były już prowadzone w godnym szacunku szpitalu i kościele; ponadto przyrzekają postarać się o to, by nie brakło nigdy dwu Mszy odprawianych w kaplicy godnego szacunku szpitala, aplikowanych w liczbie (…) w celu zadośćuczynienia obowiązkom znanym przełożonym godnego szacunku szpitala; wreszcie przyrzekają zapewnić odprawianie w kościele codziennej Mszy św. dla rekonwalescentów.
[9] Święty Zakon Jerozolimski przekazuje Księżom wspomnianego Pobożnego Zjednoczenia swobodne używanie pokoi (i korytarza zwanego kapłańskim) przynajmniej w liczbie (…) oraz kuchni. Pokoje będą wyposażone we wszystko co potrzebne do przyzwoitego mieszkania: łóżko, bielizna pościelowa, umywalka [miednica], krzesła, stolik, lampa itd., a kuchnia będzie zaopatrzona w konieczne przedmioty.
Żaden z Księży rzeczonego Pobożnego Zjednoczenia nie będzie się domagał osobistego wynagrodzenia za wykonywanie prac, pragnąc pełnić dzieła miłosierdzia i gorliwości w duchu świętych założeń [Zjednoczenia] jedynie dla większej chwały Bożej i pożytku dusz. Jednak św. Zakon Jerozolimski pragnąc współzawodniczyć w pełnieniu dzieł na chwałę Bożą i na pożytek dusz, jakie szerzone są przez wspomniane Pobożne Zjednoczenie, złoży dlań przy końcu każdego kwartału w rzymskiej monecie ofiarę talarów (…)
[10] Ponadto św. Zakon Jerozolimski przekazuje Księżom rzeczonego Pobożnego Zjednoczenia wszystkie ofiary mszalne pobożnych zapisów czynionych przez chorych szpitala, czy inne ofiary przygodne, jeżeli się przytrafią, a także [ofiary] innych zapisów, którym Księża mają zadośćuczynić sami, czy też przez innych.
W ustalonych tu granicach obydwie strony, wiedzione jedynie pobudką miłości i gorliwości w szerzeniu większej chwały Bożej i pożytku dusz, przez złożenie podpisów przedstawicieli przyjmują wyjaśnione wzajemne zobowiązania do tego, co wyżej powiedziano, w formie jak najbardziej niepodważalnej[42].
6. POBOŻNE DZIEŁO DLA WOJSKOWEGO SZPITALA PAPIESKICH ODDZIAŁÓW, POWSTAŁE Z INICJATYWY POBOŻNEGO ZJEDNOCZENIA WALCZĄCEGO POD SZCZEGÓLNĄ OPIEKĄ NAJSW. MARYI KRÓLOWE J APOSTOŁÓW
(jesień 1844; OOCC III 317 nn)[43]
[11] Do szpitala dla wojsk papieskich w Rzymie dobrotliwie za wiodło nas Miłosierdzie Boże z okazji krótkich rekolekcji. Rozpoczęły
[42] Kontrakt został niebawem podpisany, przyjmując istotną treść i formę tego projektu.
[43] Jak w poprzednim Piśmie dotyczącym pracy w wojskowym szpitalu, tak i tu Pallotti, będący duszą tego szpitalnego Dzieła, eksponuje świadomie Zjednoczenie działające przez swych kapłanów, a czyni to w celu spopularyzowania Zjednoczenia w Wiecznym Mieście. Dzieło należące do Zjednoczenia, na podobieństwo macierzystej organizacji, składa się z części wewnętrznej, tj. księży i braci żyjących wspólnie, i z zewnętrznej — z księży i osób świeckich agregowanych.