Strona 287
Tom II
usiłują Go naśladować rzeczywiście i wytrwale, ponieważ niewielu nad tym się zastanawia. Ci zaś, którzy o tym pamiętają, im bardziej wgłębiają się w tę myśl religijną, tym bardziej pragną Go naśladować i tym bardziej rośnie w nich miłość do Pana naszego Jezusa Chrystusa. W parze zaś z tą miłością wzrasta też ufność otrzymania łaski niezbędnej do takiego naśladowania oraz uznania, że są niegodni takiej łaski. Tak tedy przysposobią ją się do otrzymywania coraz obfitszych łask właśnie ci nieliczni, którzy nieustannie starają się o to, by naśladować Pana naszego Jezusa Chrystusa.
[18a] Aby wśród tych niewielu znaleźli się wszyscy księża, klerycy i bracia pomocnicy naszego najmniejszego Stowarzyszenia, w obecnym czasie czy w przyszłości, umieszcza się przed Regułami niniejszą „Codzienną pamięć praktyczną”; owszem, upomina się [wszystkich], by mieli ją z sobą oddzielnie od Reguł, by mogli ją czytać często, w każdym odpowiednim momencie[470].
[18b] Nazywa się „Pamięcią” dlatego, że mamy sobie zawsze przypominać o obowiązku naśladowania Pana naszego Jezusa Chrystusa. Zwie się „praktyczna”, ponieważ szczytny ten obowiązek powinniśmy spełniać rzeczywiście w myślach, słowach, uczynkach, a nade wszystko w opanowywaniu uczuć naszego serca. Zwie się „codzienną”, gdyż tak świętego zobowiązania nie wystarczy wykonać w jednym tylko dniu, w jednym tylko miesiącu, w jednym tylko roku, albo jedynie w latach nowicjatu, ale mamy je praktykować co dzień aż do zgonu, a zawsze z tym większą doskonałością i żarliwością, im bardziej zbliżamy się do strasznej chwili śmierci.
[18c] Jeżeli wszyscy chrześcijanie mają obowiązek naśladowania Pana naszego Jezusa Chrystusa, to o ileż z większą doskonałością, starannością i gorliwością mamy Go naśladować my, którzy otrzymaliśmy ten dar, że fundamentalną Regułą naszego małego Stowarzyszenia[471] jest właśnie życie Pana naszego Jezusa Chrystusa, a przez ten dar w Stowarzyszeniu otrzymujemy codziennie osobne, nieprzeliczone łaski do tego, by Go naśladować? W różnych przeto okolicznościach dnia, zanim
[470] Zdanie od „owszem” do końca dodano w czasie późniejszym.
[471] „naszego małego Stowarzyszenia” — to dodatek późniejszy.