Strona 268

i miłosierdzia pragnienia Jego Boskiego Serca co do dzieł ewangelicznych [zmierzających] do zbawienia dusz. A taki właśnie jest cel wszystkich wchodzących w skład zespołu ośrodkowego Pobożnego Zjednoczenia. Toteż podwaliną tego zespołu jak i życia wszystkich ma stanowić doskonałe naśladowanie Jezusa Chrystusa rozumiane w tym sensie, że po ustanowieniu reguł każdy je zaakceptuje i przejmie się najdoskonalszym ich przestrzeganiem. Owszem, przejmie się — żywym pragnieniem przyjęcia, umiłowania, szanowania i wiernego przestrzegania wszelkich innych zarządzeń, jakie z biegiem czasu, zgodnie ze światłem uzyskanym na modlitwie poprzez rady i nakaz prawowitej władzy, uznałoby się za odpowiednie dla większego udoskonalenia, wzniosłego naśladowania życia i dzieł Jezusa Chrystusa, zgodnie z zadaniami Pobożnego Zjednoczenia. Założywszy ten niewzruszony fundament, wszyscy przyjmą za świętą powinność przestrzeganie następujących postanowień, które choć nie będą obowiązywały na mocy węzła ślubów prostych czy uroczystych, ani pod osobnym grzechem choćby powszednim, to jednak wiążą z następujących bardzo ważnych powodów.

[4] [ZE WSTĘPU DO REGUŁY WIELKIEJ[426] ]

(Camaldoli 1839; OOCC II 1—6; Faller, Reg. Fund. 47—51)

(…) Aby jeden był duch, który by wszystkich ożywiał, potrzebne są te same reguły z tymi jedynie odmianami, jakich z uwagi na odmienność płci czy charakter świecki wymaga stan duchowny.

[4a] Wszyscy zatem powinni się wciągać w rzetelne [ich] przestrzeganie. Jeżeli bowiem wszyscy ludzie — by stać się żywymi obrazami Bożymi, otrzymawszy wolność woli, aby w sposób zasługujący doskonalili się jako obrazy świętości i doskonałości istotnej — powinni być święci i doskonali jak Ojciec Niebieski — gdyż Pan nasz Jezus Chrystus powiedział do wszystkich: „Bądźcie tedy doskonali jako Ojciec wasz Niebieski doskonały jest” [por. Mt 5, 48] — jakżeż daleko więcej zdobywaniu najwznioślejszej doskonałości winni z całą świadomością oddawać się ci wszyscy, którzy wezwani przez Boga do życia w świętych ustroniach, kolegiach, seminariach czy klasztorach Pobożnego Zjednoczenia, mają swymi modlitwami, swymi cnotami, swym postępowaniem,

[426] W tym wstępie Założyciel mówi o projektowanych różnego rodzaju ustroniach Zjednoczenia, po czym przechodzi do charakteru wspólnej dla nich Reguły — charakteru bardzo istotnego dla wszystkich instytutów Zjednoczenia, a zatem przede wszystkim dla Stowarzyszenia.