Strona 266
Tom II
czy testament duchowy, zostały napisane niezależnie od przeżyć w Camaldoli w roku 1839 czy od Reguły tam opracowanej[422]. Choć daty tych Pism nie da się zawsze dokładnie ustalić, wszystkie one są wcześniejsze od Skrótu, dlatego w zasadzie podamy je przed nim, w porządku o ile możliwe chronologicznym.
[1] UWAGA DOTYCZĄCA WZNIOSŁEJ ROLI I ZASŁUGI PRAC WYKONYWANYCH PRZEZ WSZYSTKICH CZŁONKÓW JEGO CZĘŚCI CENTRALNEJ I ROZPĘDOWEJ NA RZECZ POBOŻNEGO
ZJEDNOCZENIA[423]
(1838—1839; OOCC II 537—540)
[la] 1. Przywodząc sobie na pamięć to, co wyraża ostatni artykuł dziełka podającego ogólny zarys całego Pobożnego Zjednoczenia[424], gdzie mowa o wzniosłości pracy i zasługi każdego współpracownika, we wszelkiej formie współpracy, bądź przez ofiary, bądź przez modlitwy, bądź przez jakiekolwiek prace, każdy widzi jasno, że bez porównania większa jest zasługa osób wchodzących w skład części centralnej, gdyż osoby te bez względu na własny interes i bez chęci zaspokajania niedobrych ambicji oddają się osobiście i całkowicie na rzecz Pobożnego Zjednoczenia, by całemu temu Dziełu zapewnić nieustanny ruch, postęp i doskonalenie na większą chwałę Bożą i na pożytek dusz, szczególnie najbardziej zaniedbanych. W ten sposób osoby te mogą zdobyć zasługi całego Pobożnego Zjednoczenia.
[lb] 2. Kto tylko pragnie uczestniczyć w tej ośrodkowej części z czystego pragnienia większej chwały Bożej i zbawienia wszystkich dusz i kto przy tym chce własnego ubogacenia niewymowną zasługą takiego współdziałania podyktowanego gorliwością, niech zechce wziąć pod uwagę takie oto spostrzeżenie:
3. Każdy, kto zgłaszałby akces do ośrodkowej części Pobożnego Zjednoczenia nie żywiąc ducha, jaki jest niezbędny w odniesieniu do religijnego i wzniosłego celu tegoż Zjednoczenia, byłby członkiem nie tylko bezużytecznym, ale wręcz bardzo szkodliwym. Toteż każdy, kto nie dla pozoru, ale w istocie pragnie do niego należeć, aby nie stać się winnym ruiny tych wszystkich dusz, które z powodu niedostatku owego
[422] Zob. np. OOCC III 35, 82, 108, 113 nn., 120 n., 234, 425, 432, 441, 442, 450.
[423] Pod tym tytułem ks. Orlandi umieścił w czasie późniejszym szkice Świętego powstałe na przełomie lat 1838/1839. Dotyczą one całej części wewnętrznej Zjednoczenia, a szczególnie członu księży, który miał się niebawem przekształcić w formalny Instytut. Nie ma tam jeszcze węzłów zewnętrznoprawnych, brak też wzmianki o Stowarzyszeniu (Congregazione), ale podobnie jak w następnym dokumencie jest mowa o „fundamencie” Zjednoczenia i o jego „żywej Regule”.
[424] Pia Societa, Introd. IX, por. OOCC II 538.