Strona 233
Tom II
z Chrystusem Panem; niech zatem zachowują żywą wiarą w Boską Jego obecność[369].
26. Podobnie jak rzemieślnicy i kupcy w chwilach swego wytchnienia rozmawiają często o sprawach związanych z ich zawodem, tak i my powinniśmy mówić o dziełach świętego posługiwania i o zdobywaniu ewangelicznej doskonałości.
[600] 27. By tego rodzaju rozmów nie brakło nigdy w naszych rekreacjach, jeden z członków, wyznaczony kolejno co tydzień przez ojca duchownego, otworzy rekreację, rozpoczynając rozmowę dotyczącą różnych spraw ewangelicznego posługiwania i cnót chrześcijańskich[370]. I dlatego w miejscu rekreacji będzie umieszczona skrzynka zawierająca wiele karteczek z wyjątkami z Pisma św., zwłaszcza z Ewangelii św., bardziej stosownymi dla życia apostolskiego; wyciągnie się jedną z nich na chybił trafił i według tematu na niej podanego rozpocznie się rozmowę.
28. Po rekreacyjnych rozmowach, prowadzonych przez czas jakiś na te tematy, nie zabrania się przejść na inny temat, pożyteczny i nadający się do podtrzymania i powiększenia gorliwości i miłości.
[601] 29. Po jakimś kwadransie od rozpoczęcia rekreacji, przy pomocy dzwonka służącego wspólnocie, przypomni się o obecności Bożej i o wieczności, by szatan nie wyrządził komu szkody na duszy. Dlatego na taki znak, z dwu najstarszych na rekreacji jeden powie: „Obecność Boża!”, a drugi: „Wieczność!” A to samo powie się, głosem pobożnym i poważnym, gdyby ktoś w czasie rozmowy zbytnio się zapalił; po wypowiedzeniu tego zmieni się temat rozmowy.
[602] 30. Na znak zakończenia rekreacji wszyscy pogrążą się w pełnym milczeniu, przerywając nie tylko rozmowę, ale nawet rozpoczęte słowo, by w ten sposób uwieńczyć rekreację aktem posłuszeństwa i umartwienia.
Usunięcie się do ciszy pokoju
[603] 31. W miesiącach, w których przewiduje się półtoragodzinne usunięcie się do pokoju, ci, którzy tego pragną, mogą za zgodą rektora udać się na spoczynek; lecz przed ułożeniem się do snu odmówią na kolanach krótką modlitwę do Najśw. Maryi Panny, „Aniele Boży” do Anioła Stróża i akt skruchy oraz pokropią łóżko wodą święconą. Po ucałowaniu krzyża św. ukryją go pod poduszką, a odmawiając kornie gorące akty strzeliste, oddadzą się odpoczynkowi.
[604] 32. Ci, którzy nie korzystają ze spoczynku, mogą oddać się dowolnym zajęciom, odpowiadającym jednak ich stanowi.
[369] Lambruschini skreślił idące po tym słowa: „i niech często uprzytamnia sobie święty Jego wizerunek”.
[370] To, co teraz następuje aż do końca zdania, dopisał Pallotti w czasie późniejszym.