Strona 219
Tom II
doskonałością, jakiej jesteś godzien, wszystko wreszcie dla wszystkich celów, w których masz upodobanie. Chcę Cię tak wielbić, jak byś był wielbiony, gdyby w tej intencji działały wszystkie stworzenia przeszłe, teraźniejsze, przyszłe i możliwe, a wszystkie przedstawiam sobie nieskończenie pomnożone w liczbie i w doskonałości w każdym momencie pomnożonym przez nieskończoność, od całej wieczności po całą wieczność, i na wszystkie cele możliwe, jakie się Tobie podobają.
Modlitwa, akt ufności i pobożna intencja ku czci Najśw. Maryi Panny
[560] Boże mój, nie jestem godzien daru doskonałej miłości ku Niepokalanej Matce naszej, Najśw. Maryi Pannie; lecz Ty mi tej miłości udzielisz przez nieskończone miłosierdzie Swoje i przez zasługi Jezusa Chrystusa, jak i Najśw. Maryi Panny. Pragniemy kochać naszą[347] najmiłościwszą Matkę Maryję taką miłością, jaką Ty Ją kochasz, Przedwieczny Ojcze, który wszak miłujesz Ją jako Córę; pragniemy Ją kochać taką miłością, jaką miłujesz Ją Ty, Synu Boży, kochający Ją r jako Swą Matkę; [i chcemy Ją kochać] taką miłością, jaką Ty Ją kochasz, Duchu Święty, Boże, miłujący Ją, jako Swą Oblubienicę. Podobnie pragniemy, by Ją miłowały wszystkie stworzenia przeszłe, teraźniejsze i możliwe, objęte wszystkie wyobrażeniem jako nieskończenie pomnożone w każdym nieskończonym momencie przez całą wieczność, [pragnąc], by wszystko dokonywało się dla wszelkich możliwych celów, jakie, o Boże mój, podobają się Tobie.
Święty akt ofiarowania
[561] Przedwieczny Ojcze, chociaż moja niegodność mierzy się jedynie Twą nieskończoną doskonałością i chociaż przed Twym obliczem, jestem po tylekroć obrzydliwym, ilekroć zgrzeszyłem i ile spowodowałem grzechów przez swoje zgorszenie, i choć tyle razy nie skorzystałem z Twoich łask [udzielanych mi] zgodnie z najświętszymi zamiarami Twego nieskończonego miłosierdzia, to jednak ufny w toż samo Twoje miłosierdzie bez granic, w zjednoczeniu[348] ze wszystkimi stworzeniami przeszłymi, obecnymi, przyszłymi, (a przedstawione wszystkie w wyobraźni w liczbie, świętości i zasłudze nieskończenie pomnożone w każdym nieskończonym momencie, od całej
[347] Sam Pallotti zmienił pierwotne „pragnę” i „moją” na „pragniemy” i „naszą”.
[348] Pallotti skreślił słowa oryginału „z całym Dworem Niebieskim, z duszami świętymi w czyśćcu, z całym Kościołem Jezusa Chrystusa, i (…)”