Strona 212
Tom II
4) Odmówią kantyk Benedictus Dominus Deus Israel itd. [por. Łk 1,68-97], starając się przy tym o podobne uczucia, jakie miał św. prorok Zachariasz.
5. Z uczuciami zaś podobnymi do uczuć św. Proroka Symeona odmówią kantyk Nunc dimittis [por. Łk 2, 29-32], by prace nowego dnia rozpocząć jako przygotowanie na śmierć.
6. Jeżeli komuś zostanie jeszcze nieco czasu, może raz lub więcej razy powtórzyć jeden z przepisanych psalmów lub kantyków albo odmawiać inne modlitwy według dowolnego wyboru, aż do dzwonka na medytację.
[538] 7. Bracia pomocnicy od chwili wstania aż do medytacji odmawiać będą „Ojcze nasz”, „Zdrowaś” i „Chwała”, przeplatając każde z nich wersetem: Christus apparuit nobis, venite adoremus. Odmawiać zaś to będą z uczuciami gorliwości i pobożności, jak to podano wyżej przy odmawianiu psalmów i kantyków[336].
[539] 8. Na głos dzwonka wzywającego do wspólnej medytacji, każdy upadłszy w swym pokoju na kolana, spoglądając w ziemię[337], może powiedzieć do siebie samego: Quid superbispulvis et cinis?[338].
9. Teraz, ucałowawszy serdecznie wizerunek Ukrzyżowanego i Najśw. Maryi Panny, każdy poprosi Ich o błogosławieństwo i łaskę, mówiąc: Jezu mój, miłosierdzia! Najśw. Maryjo Panno, miłosierdzia! Następnie ubrany statecznie, w skromnej postawie, krocząc poważnie, bez zbytniego pośpiechu, ale i nie za wolno, uda się wprost do chóru, by tam odprawić świętą medytację[339].
[336] Wydaje się, że w tej wskazówce chodziło Świętemu o braci, którzy nie umieli na pamięć przepisanych psalmów i kantyków; dlatego mieli to zastępować powtarzaniem „Ojcze nasz”, „Zdrowaś” i „Chwała Ojcu”. Zob. nr [539], przypis 18.
[337] Po „w ziemię” napisano: „całuje ją i mówi”; poprawkę wniósł kard. Lambruschini.
[338] „Czemuż wynosisz się, prochu i popiele?” — Nr 10, zob. nr [568].
[339] W tym miejscu został w RW skreślony następujący urywek, częściowo przez kard. Lambruschiniego, częściowo przez samego Pallottiego: „Wychodząc z pokoju, głosem przez innych słyszalnym, odmawiać będzie Psalm 116, Laudate Dominum omnes gentes itd., z najwyższym pragnieniem, by wszystkie stworzenia śpieszyły wielbić Boga; i by zapoczątkować całą działalność [nowego] dnia w duchu prawdziwej pokory i pokuty, odmówi się jeszcze Psalm 50: Miserere mei Deus secundum magnam misericordiam Tuam itd., przerywając go czy powtarzając aż do dojścia do chóru. W tej samej intencji i w tym samym duchu bracia pomocnicy odmówią „Ojcze”, „Zdrowaś”, „Chwała”, jeżeli nie znają psalmów na pamięć. Psalmy: Laudate i Miserere w tych samych intencjach będą odmawiane zawsze w czasie udawania się na jakiekolwiek akty wspólnotowe, a także gdy [członkowie] krążą po świętym ustroniu, a to dla zachowania doskonałego milczenia i zjednoczenia duchowego z Bogiem. Tak też i bracia laicy odmawiać będą „Ojcze”, „Zdrowaś” i „Chwała” albo wedle uznania wzmiankowane psalmy; zawsze jednak takim głosem, by można to było słyszeć, aby było łatwiej chronić się w ten sposób przed pokusą skłaniającą do zaniechania tej praktyki”. – W naszych warunkach zamiast „do chóru”, czytaj „do kaplicy”.