Strona 202
Tom II
wszelkich prac kapłańskich, do sprawowania sakramentów świętych, do zaopatrywania umierających itp. Trzeba ich także nauczyć i zaprawić do różnych sposobów głoszenia słowa Bożego na misjach, na rekolekcjach dla księży, dla zakonnic, dla ludu i więźniów, tudzież do katechizowania prostaczków. Trzeba ich ponadto pouczyć o wszystkich pobożnych instytucjach rozwijanych przez diecezjalne prokury Pobożnego naszego Zjednoczenia.
[497] Dlatego ojciec duchowny przez nauki tygodniowe, przez konferencje i przez wysyłanie alumnów do szpitali czy innych domów zrzeszeń męskich, będzie się starał wdrażać ich do różnych funkcji świętej posługi, jakie tam są wykonywane.
Aby czujność i praca prefektów przynosiły prawdziwy pożytek i dawały te owoce, jakie mają dawać, ojciec duchowny powinien ich wszystkich razem wzywać do siebie, by podawać im wskazówki, co mają czynić dla dokładnego spełnienia obowiązków.
[498] Prefekci zaś będą często u ojca duchownego zasięgać rady, światła i wskazówek, by w swych wątpliwościach mogli się tymi radami kierować w całym zakresie swych obowiązków.
Raz na miesiąc złożą oni rektorowi i wicerektorowi ustne sprawozdanie o postępowaniu wszystkich członków grup. Aby sprawozdanie było dokładne, mogą w notesie zaznaczać sobie przedmiot i sprawy, o których mają coś zreferować; powinni też dokładnie wykonać to, co dla dobra grupy podsunie im rektor czy wicerektor.
[499] Jeżeli prefekci mają zawsze bardzo starannie czuwać nad swymi grupami, to w szczególny sposób powinni starać się o zapewnienie wspólnego spokoju w czasie ogólnego spoczynku w porze nocnej, a także w czasie letniej sjesty popołudniowej. Stąd:
Jeżeli każdy seminarzysta ma swój osobny pokój, we drzwiach pokoju od strony zewnętrznej powinien zawieszać klucz na łańcuszku, a prefekt ma drzwi zamykać zawsze, gdy już alumn wszedł, aby ułożyć się na spoczynek.
[500] W każdym pokoju ma być dzwonek, którego można użyć nawet leżąc w łóżku, by wezwać pomocy w jakiejkolwiek potrzebie.
Alumni, którzy we wspólnej sypialni mają swe łóżka, półki i biurka, będą zawsze w nocy palili lampę oświecającą dobrze całą salę; prefekt zaś przed ułożeniem się na spoczynek powinien zamknąć drzwi sali, a klucz pieczołowicie zatrzymać przy sobie[321].
[321] W RW następował teraz rozdz. 9, o intencjach modlitw i dobrych uczynkach (OOCC II 272—275), który w tym tomie zostanie umieszczony na innym miejscu.