Strona 199

Tom II

gdyby w seminarium nie byli urabiani i przepajani duchowo przez stosowanie zasad doskonałości i ewangelicznego umartwienia tak zewnętrznego, jak wewnętrznego.

[480] Trwając niezłomnie przy zasadzie kierowania seminariami według Reguł naszego Stowarzyszenia, wyjąwszy odchylenia czy dodatki konieczne ze względu na seminarzystów, na warunki, miejsce itd., dołącza się [tu] następujące zasady i uwagi:

[481] Do seminarium można przyjmować jedynie kandydatów w odpowiednim wieku, rokujących uzasadnioną nadzieję szczerego powołania. Nie należy zatem przyjmować kandydatów przed ukończeniem lat piętnastu, wyjąwszy szczególny wypadek, kiedy to [wychowawcy] u chłopca dostrzegają zgodnie i jasno wyraźne znaki uprzedzającego działania łaski.

Autentyczność swego powołania wykazuje [kandydat] przez przykładne życie, usposobienie skłonne do cnót; w szczególności zaś musi się wykazać podatnością [na dobry wpływ], uległością i posłuszeństwem, a ponadto dostatecznymi zdolnościami i zamiłowaniem do nauki, aby mógł stać się kapłanem wyposażonym w konieczną wiedzę do wykonywania prac świętej posługi.

[482] Po rekolekcjach, jakie na wstępie mają odprawić, klerycy przywdzieją sutannę. By zaś przy wstąpieniu do przedkapłańskiego nowicjatu szatę swego stanu nakładali z szacunkiem, z czcią i miłością, ceremonię poświęcenia sutann i ceremonię obłóczyn odprawi się nabożnie i budująco, bez nadmiernej jednak okazałości i zgiełku.

[483] Seminarzystów podzieli się na grupy, przy czym każda ma być niewielka, by można nią było łatwiej kierować i utrzymywać w porządku.

Na czele każdej grupy stoi w charakterze prefekta jeden z dojrzalszych, cnotliwszych, roztropniejszych i spokojniejszych seminarzystów.

Każdy prefekt ma być stale przy swej grupie i wszystkim przyświecać swym przykładem w możliwie najwierniejszym zachowywaniu Reguł, by we wszystkich budzić [ich] ducha, miłość i praktykę doskonałego ich przestrzegania.

[484] Aby jednak wszyscy spokojnie, lecz mocno wdrażali się do zdobywania ewangelicznej doskonałości, wszystkie grupy muszą prócz tego być ożywiane obejmującą wszystkich i rzec by można, samorzutną gorliwością. Stąd każda grupa będzie pozostawała pod osobną opieką jednego z Apostołów; w każdej też będzie dwu seminarzystów wybranych głosami jej członków, a zwanych prokuratorami: jeden [będzie] prokuratorem przestrzegania Reguł, drugi prokuratorem studiów.

[485] Zadaniem pierwszego będzie czuwać nad wszelkimi usterkami, jakie popełnia się przeciw Regułom, a ponadto ma on zwracać uwagę na wszystko, co zgodnie z Regułami należy wykonywać, tak aby żadna