Strona 185
Tom II
cieszącego się szczególną czcią w danym miejscu czy w jakimś bliskim sanktuarium.
[418] Niech nie przykładają nigdy rąk do świeckich interesów, ale niech się ograniczają do zalecenia co do nich sprawiedliwości i słuszności.
I w ogólności powstrzymywać się będą od wszystkiego, co w misjonarzu byłoby mniej budujące, pamiętając, że zawsze i we wszystkim mają być światłością świata i solą ziemi [por. Mt 5, 14 i Mt 5, 13].
[419] Aby misjonarze mogli cieszyć się nienaganną zawsze reputacją, nie będą pokazywać się sami na publicznych ulicach ani w domach, do których udają się, by je poświęcić lub by w nich wyspowiadać niemocą złożonych, lecz zawsze w towarzystwie albo drugiego misjonarza, albo innego kapłana czy przykładnego świeckiego.
Przy spowiadaniu chorych niewiast niech pamiętają, by zostawiać drzwi uchylone, jak to nakazuje Rytuał Rzymski[309] Towarzysz niech czeka nań w przyległym pokoju, z którego spowiednika można widzieć bez słyszenia go.
[420] Przyjąwszy taką oto budującą postawę, przejawiającą się przede wszystkim w najdoskonalszym stosowaniu pokory i miłości, [misjonarze] będą kontynuować świętą misję i tak jej dopełnią.
Na dwa mniej więcej dni przed zakończeniem świętej misji urządzi się z wielką uroczystością i z pobożną okazałością pierwsze Komunie chłopców, a w przedostatnim dniu — dziewcząt; w dniu zaś ostatnim odbędzie się generalna Komunia niewiast.
Pierwszym Komuniom, a także generalnym Komuniom niewiast i mężczyzn, będą towarzyszyły krótkie, lecz żarliwe przemówienia misjonarza.
[421] Od pierwszych dni misji będą też dla kandydatów do bierzmowania prowadzone nauki o tym sakramencie. Samego zaś bierzmowania będzie się udzielać albo w dniu świątecznym przypadającym w czasie misji, albo w innym dniu, według uznania biskupa.
W ostatnim dniu świętej misji urządzi się generalną Komunię mężczyzn, z całą możliwą uroczystością i przykładną wystawnością, ale bez odpustowej wrzawy.
[422] Aby się nie zdarzyło tak, że ktoś przy końcu świętej misji pozostałby bez możności zadośćuczynienia pragnieniu przystąpienia do św. sakramentów pokuty i Eucharystii, wszyscy misjonarze w każdy dzień misyjny będą słuchać spowiedzi w każdym czasie wolnym od dzieł świętego posługiwania; jeżeli zaś zajdzie potrzeba, poprosi się jeszcze innych księży świeckich i zakonnych z danego miejsca czy sąsiedztwa, by pomogli w spowiadaniu wiernych.
[423] By jednak nikt z ludu nie musiał opuścić jakiejś nauki czy
[309] Przepis znajdujemy w starym Rituale Rom., Tit. III, c. 1, n. 7.