Strona 177

Tom II

ciągu religijne pieśni o pokucie, udają się do kościoła misyjnego, gdzie przystępuje się do oratorium nocnego.

[389] Głoszący słowo Boże na placach mogą czasem wieczorem, za zgodą kierownika misji i w stosowny sposób, korzystać z dyscypliny[295].

Nocne oratorium[296] rozpoczyna się w kwadrans po wieczornym „Anioł Pański” odmawianiem trzeciej części Różańca św.

[390] Następuje więc teraz kazanie zasadnicze lub podsumowanie przemówień głoszonych w ciągu dnia, albo też rozwijanie jakiegoś tematu pokutnego. Można by też bardzo owocnie mówić codziennie, czy raz lub więcej razy, o motywach zawierzania miłosierdziu Wielkiej Matki, Najśw. Maryi, a każdego wieczoru można w związku z tym tematem przedstawić jakiś fakt budzący wielką ufność. [Kazanie] kończy się pobudzaniem wiernych do szczerego aktu skruchy.

Teraz tonem nabożnym i budzącym szlachetne uczucia śpiewa się litanię do Najśw. Dziewicy, intonuje Tantum ergo itd., z wersetem i oracją, oraz udziela się puszką błogosławieństwa.

[391] Po błogosławieństwie dwóch, czterech lub więcej członków bractwa, przy schodach kościoła, zaczyna odśpiewywać Różaniec św. po uprzednim odśpiewaniu: Niech żyje Maryja, Maryja niech żyje i Ten, co stworzył Ją[297], co powtarza się po „Chwała Ojcu”, każdego dziesiątka. I tak odmawiając w dalszym ciągu św. Różaniec, w asyście ludu ku jego zbudowaniu, ciągną ulicami, dopełniając Różaniec litanią, modłami i wielbieniem, albo ku jakiemuś świętemu obrazowi wystawionemu publicznie na ulicach miasta czy miejsca, albo ku jakiemuś innemu kościołowi, otaczanemu szczególną pobożnością wiernych.

Niech kaznodzieja zachęca co wieczór wiernych, by brali udział w odmawianiu Różańca świętego na publicznych ulicach ku większemu zbudowaniu ludności.

[392] Jeżeli nie każdego wieczoru, to przynajmniej częściej, w wieczornej porze, raczej późniejszej, jeden lub kilku z misjonarzy, każdy jednak w towarzystwie dwu członków bractwa, nie w oficjalnym jednak stroju, w ciszy i w modlitwie odmawianej w milczeniu, nachodzą niespodziewanie jakąś część miasta, znajdującą się, według danych uprzednio zebranych, w większej potrzebie [duchowej].

By misja w sposób bardziej wyraźny dała znać o swej działalności wszystkim zgrupowaniom miejskim, misjonarze w czasie jej trwania będą głosić nauki odnowy dla duchowieństwa prywatnie, dla seminarium osobno, tj. nie razem z klerem dojrzałym, dla zakonnic, dla bractw osobno lub zebranych razem, dla panów i pań, dla kupców, dla uniwersytetu

[295] Chodzi o możliwość stosowania samobiczowania w miejscu publicznym.

[296] Oratorium nocne to po prostu nabożeństwo wieczorne.

[297] Evviva Maria, Maria evviva, evviva Maria e Chi la creo. Ta stara i popularna pieśń maryjna używana jest dotąd.