Strona 150

[285] Wychodzący, powiadamiając furtiana, dokąd idą, zaznaczą fakt [wyjścia] przy swoim imieniu na tabliczce umieszczonej przy furcie.

Kto znajduje się poza domem, niech wraca przed nocą; niech też bez pozwolenia rektora nie wychodzi z domu, zanim nie zacznie się dzień.

Po wieczornym ,.Anioł Pański” nie będzie wychodził z domu, chyba że trzeba wyjść do prac duszpasterskich, jak dla spowiadania chorych — i to za pozwoleniem rektora. Wychodzący zaś w takim wypadku kapłan niech idzie w towarzystwie jakiegoś świeckiego, a to z tej racji, by lud łatwiej pojął, że udaje się do zbożnej pracy, o którą go poproszono.

[286] Jeżeli ktoś w czasie podróży przechodzi przez miejscowość, w jakiej znajduje się święte ustronie Stowarzyszenia, nie będzie się zatrzymywał gdzie indziej, lecz pozostanie poddany we wszystkim posłuszeństwu miejscowego przełożonego, podobnie jak inni mieszkańcy tegoż ustronia. A gdyby ktoś przyszedł w celu załatwienia spraw, nie będzie ich załatwiał inaczej, jak tylko zgodnie z radą i wskazówkami tegoż przełożonego.

[287] We wszystkich sprawach potrzebnych do życia, przy fizycznych zajęciach i pracach, w trudach i w podróżach, każdy powinien postępować w taki sposób, by przy roztropnym umiarkowaniu pozostawać jak najdłużej zdatnym do prac na większą chwałę Bożą i na większe uświęcenie bliźnich. I dlatego każdy, który czuje się wyraźnie przeciążony pracą, albo kto co do zdrowia ma szczególne potrzeby, powiadomi o tym rektora, by można było odpowiednio zaradzić. Zanim jednak w swych potrzebach będzie mu o tym mówił, niech wprzód odda się modlitwie dla otrzymania łaski, by nie dał się zwieść miłości własnej czy jakiemuś zamaskowanemu uczuciu. Po szczerej modlitwie, wznoszonej z głębi duszy, niech bezstronnie przedstawi swe potrzeby, a jakiekolwiek środki zaradcze ustalone przez rektora niech przyjmie, tak jakby pochodziły od Boga.