Strona 128

[177] Dalej, powinien wykorzystać znajomość rubryk, rytów, dekretów i rozporządzeń św. Kongregacji Obrzędów dla wzorowego praktykowania ich w naszych kościołach, w odniesieniu do tego, co dotyczy świętych naczyń, świętych sprzętów, kościelnych paramentów i bielizny świętych czynności, sprawowania Najświętszej Ofiary, przenajświętszych tajemnic oraz administrowania sakramentami świętymi.

[178] Na skutek troski prefekta oraz jego stałego i bardzo starannego doglądania nasze kościoły i zakrystie powinny lśnić świętą i nabożną ozdobą, czystością i dostojnym wyglądem tak bardzo, by u najbardziej nawet zepsutych i stroniących od Domu Bożego osób budziły szacunek miłość, skruchę i cześć religijną, by wchodząc do naszych kościołów i zakrystii wydawało się ludziom, iż wstępują jakby do raju. I tak by było istotnie, gdyby wszystko było uporządkowane zgodnie z zarządzeniami i duchem świętej naszej Matki Kościoła; dlatego mawiał św. Bernardyn Sieneński: „Każdy kościół jest pewnego rodzaju rajem”[249]

[179] Niech zadba o to, by w szafach czy komodach przeznaczonych na przechowywanie bielizny i paramentów kościelnych nie zabrakło mieszanek jakichś wonnych ziół, co, idąc w parze z szacunkiem i czcią nie zaszkodziłoby ani samym przedmiotom, ani czyjemuś zdrowiu.

Postara się również o to, by na ołtarzach nie brakło w dostateczne; ilości wazonów z pięknie ułożonymi bukietami świeżych i pachnących kwiatów, w obfitości możliwie największej, czy to zrywanych w ogrodach świętych ustroni, czy ofiarowanych przez osoby pobożne.

Zadba też, by przy ołtarzach i konfesjonałach były rozmieszczane w miejscach niewidocznych, mieszanki rozmaitych ziółek i kwiatów zbieranych w większej ilości na wiosnę czy na początku lata, a spreparowanych tak, by mogły być przechowywane przez cały rok; bo zapach wydzielany przez taką mieszankę obudzą czasem myśli o niebie.

[180] Będzie też baczył na to, by było w porę przygotowane wszystko, co potrzebne do korzystania z kościoła i zakrystii, oraz by natychmiast było doprowadzone do porządku to, co wymaga odnowy, aby nie dopuścić do pogorszenia stanu rzeczy i do większej szkody.

Staraniem prefekta mają też być przygotowane i zadysponowane t wszystkie rzeczy, jakie są potrzebne do obchodzenia różnych uroczystości z większą czy mniejszą wystawnością podyktowaną pietyzmem i czcią religijną.

[181] W czasie kiedy sprawuje się funkcje liturgiczne, [prefekt] ni oddali się nigdy z zakrystii czy kościoła; ma bowiem dbać o zachowani porządku, szacunku, pobożności i milczenia. Będzie szczególnie czuwa nad niedopuszczeniem do czegoś, co by lud gorszyło; przeciwnie, wszystko urządzi tak, by cały lud oddawał cześć Bogu w Duchu i prawdzie [por. J 4, 23].

[249] Quaelibet Ecclesia est aliąualis Paradisus.