Strona 122
Tom II
[153] Otóż każdy z nas w miarę posuwania się w latach jest obowiązany wzrastać także w wiedzy Świętych oraz w łasce, by stawać się zawsze coraz milszym przedmiotem upodobania Bożego i pożytecznym dla bliźnich; któż by zatem nie uznał konieczności naśladowania przykładów, które nam Bóg, stawszy się Człowiekiem, dał z nieskończonej miłości. Wobec tego któż by się mógł uchylać od naśladowania Go oraz od naśladowania Jego Najśw. Matki i mniemanego Jego ojca, Józefa, którzy bardziej niż ktokolwiek inny korzystali z tychże Jego przykładów?
[154] A ponieważ w tych świętych trzech Osobach, Jezusie, Maryi i Józefie, mamy doskonały wzór świętej rodziny, można pod obecnym tytułem zebrać zasady dotyczące formy wspólnoty św. ustroni Stowarzyszenia, a także pewne praktyki i ważniejsze regulaminy. Ich przestrzeganie prowadzi do wzrostu mądrości i łaski, i doskonałości ewangelicznej. Ponieważ zaś w każdej dobrej rodzinie istnieje uporządkowane kierownictwo, funkcje, zajęcia oraz zasadnicze przymioty i obowiązki członków ją tworzących, tak też muszą być przestrzegane normy odnoszące się do każdej zaznaczonej części składowej.
[155] Każdy wchodzący w skład naszego maluczkiego Stowarzyszenia[239] korzystać będzie z następujących postanowień, a także przestrzegać poszczególnych Reguł; wyobrażając zaś sobie, że znajduje się w Domku nazaretańskim, niby tworząc część świętej Rodziny Boga-Człowieka, niech każdy dołoży starań, by żyć w takiej pokorze, zależności i prostocie, a także w takim pragnieniu postępu [w doskonałości], jakie tylko w swym wyobrażeniu mógłby praktykować i jakie by w sobie rozwijał, gdyby mu rzeczywiście przyszło żyć z Jezusem, Maryją i Józefem.
[156] Zarząd wspólnoty św. ustronia
Każde ustronie będzie miało rektora, ojca duchownego, wicerektora, prefekta zakrystii i innych na stanowiskach: zakrystiana, sanitariusza, furtiana, szatnego, ekonoma, szafarza, refektarzowego, kucharza, budzącego, lustratora pokoi w nocy, a także innych w zakresie kształcenia, nauczania, katechizowania, głoszenia słowa Bożego i w każdej dziedzinie dzieł miłosierdzia i gorliwości, zgodnie z duchem Stowarzyszenia.
2 O rektorze
[157] Rektor, idąc za przykładem Pana naszego Jezusa Chrystusa, który dał wyraźnie do zrozumienia, że przyszedł nie aby Mu służono, lecz aby służyć [por. Mt 20, 28], kieruje i rządzi całą wspólnotą oraz
[239] w oryginale, modyfikowanym przez Pallottiego dwa razy, było pierwotnie: „Wszyscy ci, którzy są i będą w Stowarzyszeniu Pobożnego Zjednoczenia (nella Congregazione dellapia Societa)”.