Strona 120

W ogólności wzbronione jest to wszystko, co wskazuje na słuchanie bez serca i bez miłości względem świętego posłuszeństwa.

Dla zdobycia możliwie jak największej zasługi świętego posłuszeństwa jest rzeczą niezbędną, by wszystko wypełniać w duchu posłuszeństwa. A dla wyrobienia w sobie takiego ducha trzeba stale stosować następujące środki[237] :

[145] Wszyscy będziemy czytali często te dzieła duchowne, które omawiają praktyki i doskonałość świętego posłuszeństwa. Również gdy chodzi o życiorysy Świętych, choćbyśmy nie mieli czytać wszystkiego, nie pominiemy rozdziału o posłuszeństwie, o pokorze i o umartwieniu; jedna bowiem cnota jest wspomagana przez drugie.

[146] Często w obliczu Ukrzyżowanego będziemy rozmyślać nad Jego posłuszeństwem aż do śmierci [por. Flp 2, 8]; będziemy też sobie uprzytamniać, że nikt od Jezusa Chrystusa nie jest ani większy, ani szlachetniej urodzony, ani bardziej uczony, ani wyróżniający się znamienitszymi zaletami; i że słuchanie nie będzie nikogo kosztowało tyle, ile kosztowało Pana naszego Jezusa Chrystusa.

[147] Wszystkie modlitwy Stowarzyszenia i całego Pobożnego Zjednoczenia będą odmawiane również dla uproszenia najdoskonalszego posłuszeństwa, jako cechy dla tegoż Stowarzyszenia wyróżniającej.

[148] W ciągu dnia będziemy często ponawiać ofiarowywanie zasługi posłuszeństwa Jezusa Chrystusa, by po wieczne czasy wypraszać dar najdoskonalszego posłuszeństwa. Możemy to czynić zawsze, a zwłaszcza wtedy, kiedy nabożnie wspominamy Ukrzyżowanego; w chwilach zaś gdy czytać będziemy tę Regułę, obudzajmy intencję ponawiania owej ofiary za każdym razem, kiedy tylko wznosimy oczy na ukrzyżowanego Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Przy każdym spojrzeniu w niebo wspominajmy sobie, że dla prawdziwie posłusznych przygotowano tam udział w owym chwalebnym wywyższeniu, które stało się udziałem Syna Bożego z racji Jego posłuszeństwa: On stał się dla nas posłusznym aż do śmierci, „a śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go i nadał Mu imię przewyższające wszelkie imię, aby na imię Jezus zginało się wszelkie kolano mieszkańców niebios, ziemi i podziemia” [por. Flp 2, 8-10].

[237] Oryginał wyrażał rzecz nieco szerzej: „Nie wystarczy wykonać to, co nam zostało nakazane. Dla zdobycia najwyższej zasługi świętego posłuszeństwa jest niezbędne czynić wszystko z duchem św. posłuszeństwa, a wynika to ze wszystkiego, co powiedziano w Regułach dotyczących warunków św. posłuszeństwa. Stąd dla zdobycia ducha św. posłuszeństwa (…)”