Strona 118
Tom II
wydają się konieczne, chyba że ma się zezwolenie na ich kontynuowanie. Każdy spośród wspólnoty czy z zewnątrz będzie bardziej zbudowany widokiem natychmiastowego posłuszeństwa niż kontynuowaniem zajęcia, choćby w samym momencie mogło [mu] się to nie podobać; jednak w gruncie rzeczy wyjdzie na to, że wspólnota odznaczać się będzie zawsze doskonałym naśladowaniem posłuszeństwa Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Wszyscy winniśmy unikać wad i braków przeciwnych natychmiastowemu posłuszeństwu i dlatego:
Będziemy[236] się wystrzegać nawet najmniejszej zwłoki pod jakimkolwiek pozorem, choćbyśmy go uważali za uzasadniony.
[140] Szósty warunek
Wszyscy powinniśmy praktykować posłuszeństwo ślepe w tym znaczeniu, że nie zabieramy się do badania, czy chodzi o rzecz dobrą lub złą, chyba że w sposób oczywisty sprzeciwia się przykazaniom Bożym czy kościelnym. I gdyby nam się nasunęła jakakolwiek myśl temu. przeciwna, powinniśmy sobie zawsze wykazać, że rzecz, którą nam nakazują przełożeni czy inni z ich polecenia, stanowi właśnie to, czego Bóg od nas pragnie; to zaś wystarczy, byśmy czuli się zobowiązani do posłuszeństwa i byśmy przypomnieli sobie słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa skierowane do wszystkich, na których spoczywa obowiązek wydawania rozkazów: „Kto was słucha, Mnie słucha” [por. Łk 10, 16].
Winniśmy się wszyscy wystrzegać wad i braków przeciwnych, i dlatego: Wszyscy mamy mieć w nienawiści, niby jakąś zarazę grożącą posłuszeństwu, jakiekolwiek badania i dochodzenia, czy chodzi o rzecz dobrą lub złą, albo też, czy jest nakazana w porę czy nie w porę; wykluczymy też wszelką myśl, która by nas mogła doprowadzić do jednej z tych alternatyw.
[141] Siódmy warunek
Powinniśmy wszyscy praktykować posłuszeństwo proste, to znaczy uznawać, że ma się wykonywać wszystko, co nam zostało nakazane, bez stawiania pytań, dlaczego tak nam polecono, i bez zastanawiania się, jak będziemy to mogli wykonać; pokładając ufność w łasce, z którą możemy dokonać wszystkiego.
Wszyscy powinniśmy unikać wad i braków przeciwnych. Dlatego: Zabrania się wszystkim wszelkiego rodzaju dociekania „dlaczego” i „jak”, gdyż posłuszeństwo tego nie może ani przyjąć, ani tolerować. Stąd zabronione jest mówienie i stawianie [tego rodzaju] pytań: Dlaczego przełożony nakazuje to, a nie tamto?
[236] Poprawiamy dla konsekwencji użytą tu formę trzeciej osoby na formę osoby drugiej.