Strona 112

czym katecheta w krótkich, lecz jasnych słowach da odpowiednie wyjaśnienia. By zaś wszystko odbywało się według jakiejś metody, każdy z braci umiejących czytać[221] dostanie egzemplarz książki używanej przez katechetę w celu stawiania pytań co do danej nauki i dawania na nie odpowiedzi. Wszyscy są obowiązani przyswoić sobie tę naukę nie [tylko] pamięciowo, ale tak, by ją rzeczywiście rozumieć. Dlatego pierwszy kwadrans ustalonego spotkania przeznaczy się na powtarzanie nauki poprzedniej; uczynią to bracia, odpowiadając na pytania katechety.

[127] Przy przekazywaniu nauki braciom należy zmierzać ku temu, by wszyscy stali się zdatnymi do nauczania chłopców w parafiach, szpitalach, więzieniach i z okazji św. misji; bardziej zaś uzdolnionych można, gdy wykażą gotowość, przydzielić w charakterze katechistów misjonarzom udającym się do krajów pogańskich; nikogo jednak nie można wysyłać, kto do tego nie został przygotowany w pełni, zgodnie z potrzebami rejonów, gdzie ma się prowadzić misje.

[128] Wreszcie wszyscy księża i bracia pomocnicy powinni czuć potrzebę zdobycia posiadanych przez Świętych umiejętności, niezbędnych do osiągnięcia doskonałości ewangelicznej. Dlatego z głęboką pokorą i wewnętrznym przeświadczeniem o własnej potrzebie będą uczestniczyć w konferencjach duchownych; będą one prowadzone przez ojca duchownego lub przez rektora raz w tygodniu, w dniu wyznaczonym na stałe, w innym czasie dla kleryków i księży, w innym dla braci.

Zadaniem konferencji ma być przedstawienie życia Pana naszego Jezusa Chrystusa i zachęta do jak najdoskonalszego naśladowania oraz do praktykowania życia pełnej ofiary wraz z wykonywaniem wszystkich cnót, zgodnie z zasadami i duchem Stowarzyszenia.

Te konferencje nie mają się ograniczać do ogólnikowego traktowania tych przedmiotów, ale do omawiania [ich] w sposób systematyczny i dokładny oraz według takiej metody, by różne usystematyzowane elementy wykładu stanowiły rzetelną i pożyteczną szkołę ewangelicznej doskonałości.

Przy końcu każdej konferencji ojciec duchowny podaje cnotę, w jakiej wszyscy mają się ćwiczyć w ciągu dni upływających pomiędzy jedną i drugą konferencją; cnota zaś podana do praktykowania będzie wypisana wyraźnymi zgłoskami na tablicy ogłoszeń dla wspólnoty.

[129] Jeżeli w jakiejś sprawie naukowej dotyczącej Pisma św., teologii moralnej, liturgiki, teologii dogmatycznej czy ascetycznej odczuje ktoś pewną niejasność czy wątpliwość, niech zważa na to, by nie był tak zarozumiały, aby dla sugerowania sobie, iż nie jest ignorantem, nie zdobył się na odwagę [potrzebną] do naśladowania Pana naszego Jezusa Chrystusa, który sam będąc nieskończoną Mądrością zapytywał jednak uczonych w prawie. I dlatego wszyscy będą radzi, owszem będą się chlubić, gdy nadarzy im się odpowiednia sposobność do naśladowania

[221] „Umiejących czytać” dopisał Pallotti w czasie późniejszym.