Strona 111
Tom II
zmierzać do tego, by w praktyce mogli stosować taką metodę nauczania, iżby nawet prostaczkowie i bardzo intelektualnie ograniczeni mogli [z nauczania] odnieść pełną korzyść.
[123] Dla obrony katolickiej prawdy przed błędami niewierzących i heretyków będą się oddawać poważnym studiom Pisma św., historii Kościoła, teologii dogmatycznej, apologetyki, [teologii] fundamentalnej, jak i motywów, dla których religia katolicka zasługuje na przyzwolenie wiary.
Pismo święte będą tak studiować, by mogli je wyjaśniać ludowi również w metodyczny sposób.
Historię kościelną będą się starali tak sobie przyswajać, by w kazaniach, przemówieniach, naukach misyjnych i w jakimkolwiek ewangelicznym przepowiadaniu mogli ludom przedstawiać budujące przykłady bohaterów Kościoła.
Oddawać się będą również studiom liturgicznym, i to tak, by w tej dziedzinie mogli dokładnie pouczać kleryków, aby ci w każdym przypadku lub też z okazji dni skupienia, czy w czasie misji, mogli kierować wszystkim tym, co wymaga znajomości samej św. liturgii.
[124] A ponieważ święty Sobór Trydencki wymaga, by święceń kapłańskich nie udzielać nikomu, kto nie potrafi sprawować św. sakramentów[219], wszyscy powinni oddawać się pilnie gruntownym studiom św. teologii moralnej oraz praktyce sprawowania św. sakramentów i wspomagania konających.
[125] Ale jest rzeczą niezwykle trudną nieść umierającym niezbędną i potrzebną pomoc, a przy tym tak łatwo jest zbagatelizować opanowanie niezbędnych do tego reguł i nabywanie ducha, by zastosować je w praktyce, w sprawie dla konających najwyższej wagi, bo w sprawie ich wiecznego zbawienia. Toteż w Stowarzyszeniu[220] nie tylko wszyscy księża powinni być w te sprawy wprowadzeni w pełni i w sposób praktyczny, ale i bracia pomocnicy mają być przygotowani do tego wszystkiego, co w ich prostym stanie laików jest do zrobienia wobec konających, w wypadkach gdy brak asystującego kapłana. Wszyscy wreszcie nasi kapłani w każdym wypadku gdy ktoś ich o to prosi, mają obowiązek pouczać młodych kleryków o zasadach i praktyce niesienia pomocy umierającym.
[126] We wszystkich świętych ustroniach Stowarzyszenia będzie wyznaczony ksiądz czy kleryk w charakterze katechety, który dwakroć w tygodniu, w dniach oznaczonych na stałe, ma wykładać przynajmniej przez pół godziny naukę wszystkim braciom pomocnikom. Wszyscy oni mają się w tym celu zebrać na znak dany przez dzwonek wspólnoty. Nauka ta będzie przeprowadzana w formie pytań i odpowiedzi, przy
[219] Por. Denz-Sch, nr 1613.
[220] Słowo Congregazione wprowadzone przez Pallottiego w miejsce della pia Societa.