Strona 98

7. Oto idea i cel Dzieła, które tu ogłaszamy pod nazwą „Apostolstwo Katolickie” i które polecamy gorliwości oraz miłości wszystkich wiernych. To Pobożne Zjednoczenie (Pia Societa) stara się zjednoczyć działalność ewangeliczną, współpracę osobistą, modlitwy oraz dobrowolne ofiary wszystkich, którzy nie są jego członkami, w jednym kierunku, mianowicie, aby przyjść z pomocą istniejącym dziełom miłosierdzia oraz gorliwości katolickiej i szerzyć je w miarę potrzeby oraz aby budzić u chrześcijan prawdziwą wiarę i pomnażać środki do szerzenia katolickiej religii — wszystko to zaś chce ono czynić w zależności od Głowy Kościoła, od której jedynie pochodzi każde prawowite posłannictwo (missione), mające na celu zbawienie dusz, ponieważ Ojciec święty jest naturalnym Zwierzchnikiem i najwyższym Kierownikiem każdego prawdziwego apostolstwa.

[255] 8. Nie należy mieszać „Apostolstwa Katolickiego” z innymi Instytucjami, powstałymi w ostatnim czasie pod wpływem gorliwości o rozkrzewianie świętej wiary, które głównie zostały założone we Francji i Niemczech[202], z wielkim pożytkiem dla katolickich misji i ku zbudowaniu Kościoła. Cenne te Instytucje mają na celu tylko niesienie pomocy misjom zewnętrznym, za pośrednictwem drobnych i dobrowolnych ofiar, składanych przez członków. Ponieważ ilość członków jest wielka, pomoc ta daje przy końcu roku poważną sumę, którą skrupulatnie obraca się na rzecz misji uboższych i znajdujących się w większej potrzebie.

[256] 9. Oprócz tego samego zadania, to znaczy przyczyniania się do rozwoju katolickiej religii w krajach pogańskich, „Apostolstwo Katolickie” stawia sobie nadto za cel budzenie i podtrzymywanie religii katolickiej w krajach chrześcijańskich, wspieranie istniejących dzieł pobożnych oraz pomnażanie ich, stosownie do duchowych potrzeb danych narodów. Aby osiągnąć swój cel, korzysta ono, obok dobrowolnych ofiar, ze współpracy przedstawicieli różnych zawodów, urzędników, rzemieślników, ze stałej modlitwy, wszelkich uczynków chrześcijańskiej miłości oraz z kapłańskiej posługi swych członków. Jest to więc dzieło bardzo rozległe zarówno pod względem zamierzonego celu”, jak też różnorodności środków prowadzących do niego.

[257] 10. „Apostolstwo Katolickie” nie zacieśnia się więc do osób jednego stanu. Wszyscy wierni, czy to kapłani czy świeccy, mężczyźni czy kobiety, uczeni

[202] Mamy tu wyraźną aluzję do Lyońskiego Związku Rozkrzewiania Wiary oraz do Ludwig-Missionsverein i Xaveriusverein. Lyoński Związek Rozkrzewiania Wiary założyła w Lyonie Paulina Maria Jaricot (1799—1862) w roku 1822. Będąc w Rzymie spotykała się z Pallottim. Była współzałożycielką Misyjnego Związku Dziecięctwa Jezusowego oraz założycielką tzw. Żywego Różańca. Lyoński Związek wydawał jako swój centralny organ Annales de la Propagation de la Foi od roku 1824; w roku 1931 zmieniono tytuł na Annales de la Propagation de la Foi et de s. Pierre Apótre; włoskie wydanie zaczęło wychodzić w roku 1828. Na wzór tego pisma Pallotti zamierzał wydawać swoje pismo — zob. wyżej nr [232].
Ludwig-Missionsverein — Związek Misyjny króla Ludwika powstał na terenie Bawarii pod wpływem Związku Lyońskiego w roku 1828 w Monachium, za założyciela tego Związku uważa się bawarskiego króla Ludwika l (†1868). W roku 1839 Związek został połączony ze Związkiem Lyońskim.
Związek Misyjny Xaveriusverein założony został w roku 1834 przez lekarza Henryka Hahna w Aachen (†1882). W roku 1837 powstało Arcybractwo Św. Franciszka Ksawerego, zamienione w roku 1842 na Franciskus-Xaveriusverein.