Strona 62

wszelkimi innymi sposobami dostępnymi dla nich starali się pomnażać środki rozkrzewiania wiary.

[87] Chociaż celem Pobożnego Zjednoczenia (pia Unione), tak właśnie pojmowanego, jest to wszystko, co odnosi się do zachowywania przykazania miłości, to jednak, aby należycie nim kierować, zachowując przy tym czystą intencję, należy być przekonanym, że ono zarówno w poszczególnych swoich częściach, jak i w swojej całości jest zgodne z myślą Bożą i cieszy się Błogosławieństwem Bożym, udzielonym przez Pasterzy Kościoła, a przede wszystkim przez Najwyższego Zwierzchnika jako Namiestnika Boga. Otrzymaliśmy bowiem Błogosławieństwo Boże dla Pobożnego Zjednoczenia i dla wszystkich dzieł jego od Jego Eminencji Najprzewielebniejszego Księcia Kardynała Wikariusza Generalnego Ojca Świętego[118], potem zaś od Jego Ekscelencji Najprzewielebniejszego Monsignore Wicegerenta Rzymu[119]. Petenci umocnieni tymi Błogosławieństwami, jakie otrzymali na piśmie, zwrócili się też o Błogosławieństwo do Najwyższego Zwierzchnika, który jest jedynym Pasterzem[120], i za pośrednictwem Jego Eminencji Kardynała Wikariusza otrzymali je od Papieża Grzegorza XVI razem z następującym drogocennym oraz czcigodnym pismem: „Z audiencji Naszego Pana. 11 lipca 1835. Jego Świątobliwość udziela tysiącznych błogosławieństw Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego, a wraz z nim każdemu dziełu pobożności i gorliwości, któremu to Zjednoczenie się poświęci. — C. Card. Vicario”[121].

[88] Czyż teraz nie rozraduje się każdy katolik, który żyje według wiary, a przynajmniej nie utracił jeszcze skarbu wiary, gdy zostanie wezwany do tegoż Pobożnego Zjednoczenia (pia Societa) oraz do jego dzieł, wiedząc, że dla wszystkich Namiestnik Jezusa Chrystusa uprosił wszechmocne Błogosławieństwo Boże, szczególnie zaś gdy zważy, że Pobożne Zjednoczenie (pia Unione), zdając się całkowicie w swoich poczynaniach na Boga, u którego możliwe jest to, co człowiekowi wydaje się być niepodobne[122], wzywa wszystkich ludzi z każdego stanu, aby się starali o wieczne zbawienie ich bliźniego, a jeszcze bardziej zaprasza każdego, aby w sposób energiczniejszy się starał o swoje własne zbawienie oraz o zbawienie swoich bliskich, szczególnie domowników, żony, męża, synów, wszystkich krewnych, służby oraz swoich przyjaciół, wykorzystując do tego rozmowy, towarzyszów pracy, okazje wszelkiego rodzaju na wsi i w mieście, na placu i w sklepie, w stosunkach handlowych i kupieckich, w biurze i warsztacie, w przytułku i ochronce, w kolegium i podczas studium, w świecie i w klasztorze.

[89] Rozraduje się w Bogu również katolik, gdy rozważy, że przyjmując zaproszenie Pobożnego Zjednoczenia (pia Unione) do wstąpienia doń oraz do podjęcia się dzieł jego, zdobywa dla siebie w Królestwie chwały koronę apostoła oraz zapewnia sobie wieczną szczęśliwość. Najcenniejszym bowiem aktem miłosierdzia jest staranie się o zbawienie dusz, i błogosławionymi są ci, którzy okazują miłosierdzie,

[118] Por. wyżej nr [9].

[119] Por. wyżej nr [68].

[120] Por. J 10,16.

[121] Por. wyżej nr [71].

[122] Por. Mt 19,26.