Strona 339

i praktykowanie wszelkich pobożnych nabożeństw, zaznaczając, że żadne z nich nie jest nakazane pod grzechem, i dlatego gdy się je opuszcza, to nie popełnia się grzechu, ale gdy się je wypełnia, to wtenczas zdobywa się wiele odpustów i zbiera wiele zasług.

[367] Prokurator, wspierany przez swoich prokuratorów-pomocników, powinien zachęcać wiernych i pomagać im do zapisywania się do jednej lub kilku, a nawet do wszystkich pobożnych praktyk. Należy się też postarać o odpowiednie władze dla tych wszystkich, którzy mogą je posiadać, by oni mogli do tych pobożnych praktyk przyjmować i błogosławić koronki, szkaplerze itd. Przy każdej też stosownej okazji należy zachęcać i przyjmować wiernych do tego rodzaju pobożnych praktyk. Należy też się postarać, aby wszyscy misjonarze należący do Prokury, zarówno w krajach katolickich jak i na terenach misyjnych, posiadali tego rodzaju konieczne władze, aby móc z nich korzystać, szczególnie w czasie świętych misji […][826]

[368] Chcąc skutecznie zachęcić wiernych do korzystania ze wszystkich, a przynajmniej z niektórych pobożnych praktyk zatwierdzonych przez Kościół święty, prokurator oraz prokuratorzy-pomocnicy powinni zapoznać się dobrze z celem, obowiązkami, odpustami oraz z wszelkimi innymi skarbami duchowymi, które są związane z tymi pobożnymi praktykami, aby dzięki temu móc skutecznie przygotować wiernych do należytego z nich korzystania dla większej chwały Boga oraz pożytku swych dusz. Aby noszenie na szyi większej ilości szkaplerzy nie było uciążliwe, można je połączyć razem, przyszywając kilka szkaplerzy do tej samej tasiemki. Ponieważ jednak tasiemka przy szkaplerzu Niepokalanego Poczęcia musi być koloru niebieskiego, dlatego też tasiemki tego koloru można użyć również i do innych szkaplerzy.

[369] Prokurator winien się postarać, aby wydano książkę podającą w sposób możliwie jak najprostszy dane dotyczące pobożnych praktyk, omawiające ich cele, podające formuły poświęcenia różnych koronek, szkaplerzy, pasków, błogosławieństwa na godzinę śmierci, wykaz obowiązków związanych z tymi praktykami, wykaz odpustów oraz skarbów duchowych, dane dotyczące kierownictwa pobożnych dzieł i sposób praktykowania poszczególnych nabożeństw. W tego rodzaju książkę należy zaopatrzyć wszystkich kapłanów współpracujących z Prokurą oraz misjonarzy pracujących w krajach katolickich, jak też i w krajach pogańskich. Ponieważ ukazała się drukiem książka[827], która zawiera wykaz różnych dzieł miłości i gorliwości oraz nowenn i podaje jednocześnie odpusty z nimi związane,

[826] Na tym miejscu opuszczony zostaje wykaz władz kościelnych, do których należy się zwracać z prośbą
o udzielenie władzy przyjmowania do poszczególnych Bractw oraz poświęcania przedmiotów dewocyjnych.

[827] Być może Pallotti ma tu na myśli książkę, którą wydał Telesfor Galii, pracownik Kongregacji Odpustów, w r. 1807 pt. Raccolta di alcune orazioni e pie operę indulgenziate dei papi. Po śmierci Gallego kontynuuje tę publikację inny pracownik tejże Kongregacji, Alojzy Prinzivalle, który współpracował z Pallottim (wzmiankowany jako Alojzy Prinzivalli)