Strona 325
Tom I
którzy oddają się tej pracy wśród chorych znajdujących się w szpitalach oraz chorych opuszczonych we własnych domach, powinni się starać o zachowanie między sobą świętego węzła miłości oraz świętego współzawodnictwa — to bowiem ułatwiać będzie prowadzenie wszystkich świętych posług charytatywnych i przyczyniać się do umocnienia pobożnego Dzieła. Dla utrzymania członków tego Dzieła, zarówno jednych jak i drugich, w gorliwości i miłości, powinien prokurator lub w jego zastępstwie prokuratorzy-pomocnicy wygłaszać do nich przynajmniej co drugi miesiąc ascetyczna konferencję. Konferencje te należy wygłaszać w kościele, przy którym ustanowiona jest Prokura; można też je głosić w kościele parafii, na terenie której znajduje się to pobożne Dzieło lub jego sekcja.
OBOWIĄZKI PROKURATORA, KTÓRY POD OPIEKĄ ŚWIĘTEGO SZYMONA APOSTOŁA MA STARAĆ SIĘ O ROZWÓJ MORALNEGO ORAZ RELIGIJNEGO ŻYCIA W WOJSKU I O PODTRZYMYWANIE ZAWSZE ŻYWEJ I CZYNNEJ RELIGIJNEJ GORLIWOŚCI ORAZ MIŁOŚCI WŚRÓD SZLACHTY
[322] Jak wojsko jest potrzebne do zachowania porządku w państwie, tak też konieczne jest, aby w wojsku panowały zasady religijne oraz dobre obyczaje. Aby móc powyższe osiągnąć, prokurator wsparty pomocą prokuratorów-asystentów winien korzystać z niżej podawanych środków.
[323] Za zgodą odpowiednich władz należy urządzać jeden raz w tygodniu katechizmową naukę dla żołnierzy, trwającą nie dłużej niż około pół godziny, w przeciwnym bowiem razie nie słuchano by chętnie wykładu. Kapłan wyznaczony do tego zadania powinien umiejętnie zainteresować swoich słuchaczy, gdyż szatan, który uświadamia sobie dobrze, czym są właściwie urobieni żołnierze, będzie się starał wszelkimi możliwymi sposobami, aby ci nie słuchali nauki z pożytkiem. Innym kapłanom należy zlecić nauczanie żołnierzy, którzy słabo zaznajomieni są z prawdami religijnymi; dotyczy to zwłaszcza rekrutów i doboszów. Naukę z nimi należy prowadzić raz albo więcej razy w tygodniu. Wykład katechizmu i nauka religii winny się odbywać w dniu, godzinie i pomieszczeniu wyznaczonych uprzednio, aby żołnierze mogli jak najliczniej brać udział w nauce.
[324] Należy się starać, by wśród żołnierzy rozpowszechniać książki zawierające naukę katolicka, podaną w sposób ogólnie dostępny, pobożne książki podające rozważania o prawdach wiecznych oraz inne pobożne i praktyczne ćwiczenia, historyczne opisy nawrócenia grzeszników, którzy potem umarli jako prawdziwi pokutnicy. Należy się starać zaprowadzić stały zwyczaj wieczornego odmawiania we wspólnych salach, gdzie żołnierze udają się na spoczynek nocny, trzeciej części różańca świętego w intencji zmarłych żołnierzy, z dodaniem Witaj,