Strona 322
Tom I
zasługującą, ale jednocześnie i trudną, gdy się chce ją dobrze spełnić. Do spełnienia tej posługi potrzeba specjalnego daru z Nieba. Aby ten dar otrzymać, należy o to prosić w modlitwie pokornej, ufnej i wytrwałej. Trzeba też z głęboką pokorą zasięgać rady u doświadczonych kapłanów oraz studiować książki, które omawiają te sprawy, zwłaszcza napisane przez któregoś z Ojców należących do zgromadzenia zakonnego, założonego przez św. Kamila de Lellis[784]. Nie należy też pomijać sprawowania egzorcyzmów, aby przeszkodzić szatanom w kuszeniu chorych albo przynajmniej sprawić, by chorzy nie ulegli ich pokusom.
[310] Sakramentu namaszczenia olejem świętym należy udzielić możliwie jak najwcześniej, aby chorzy mogli ten sakrament świadomie przyjąć. W czasie udzielania tego sakramentu kapłan winien często, z głęboką wiarą powtarzać egzorcyzmy, a nawet stosownie do swego uznania powiadomić o tym chorego, aby i on ożywił swoją wiarę i swoją pokorą dopomógł zwalczyć moc diabelską. Należy też w stosownym czasie polecić umierającemu, aby obudził intencję uzyskania odpustów, jakie może uzyskać jeszcze przed chwilą swej śmierci. Ponadto trzeba prosić chorego, aby się starał często, przynajmniej w swoim sercu, wzywać Najświętsze Imię „Jezus”, zwłaszcza w chwili śmierci, gdy nie będzie mógł tego uczynić ustami. Wzywanie tego Imienia jest potrzebne do uzyskania odpustu zupełnego. Trzeba też zachęcić chorego, aby często obudzał akty wiary, nadziei, miłości oraz skruchy i przyjęcia cierpień w duchu pokuty za swoje grzechy, by dzięki temu być zawsze usposobionym do przyjęcia łaski sakramentalnego rozgrzeszenia za każdym razem, gdy go udziela obecny przy umierającym kapłan.
[311] Kapłan, przygotowujący chorego do śmierci, powinien wspierać go licznymi błogosławieństwami, połączonymi z odpustem zupełnym. Odpusty te chory może uzyskać przez zapisanie go do Bractwa Różańcowego[785], do Szkaplerza Karmelitańskiego[786], do Szkaplerza Matki Bożej Bolesnej[787], do Szkaplerza Trójcy Świętej[788], do Szkaplerza Zakonu od Wykupu Niewolników, czyli Mercedariuszy[789], do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego[790] lub do Bractwa Paska Św. Franciszka z Asyżu[791], jak również przez zapisanie do Bractwa Przenajdroższej Krwi Jezusa Chrystusa[792] czy też do jakiegokolwiek innego Bractwa, dzięki któremu będzie mógł zyskać tego rodzaju odpust. Należy mu wreszcie udzielić ogólnego błogosławieństwa papieskiego na chwilę śmierci. Konającym należy też nieść pomoc przez modlitwę, zwołując pobożnych wiernych do łoża umierającego, by tam się w intencji umierającego modlili w sposób spokojny, lecz serdeczny. Kiedy chory skona, należy zaraz odmówić modlitwy przepisane Rytuałem Rzymskim oraz trzecią część różańca świętego w intencji zmarłego.
[784] Kamil de Lellis (1550—1614), kanonizowany — 1746; założył w roku 1582 Zgromadzenie Kleryków Regularnych dla Pielęgnowania Chorych, znane też pod nazwą „Ojców Dobrej Śmierci” czy też Kamilianów — por. część pierwsza, nr [306], przyp. 208/13.
[785] Bractwo Różańcowe — por. wyżej nr [134].
[786] Por. wyżej nr [134].
[787] Szkaplerz Matki Boskiej Bolesnej — por. wyżej nr [134].
[788] Szkaplerz Trójcy Świętej — por. wyżej nr [134].
[789] Szkaplerz Mercedariuszy — por. wyżej nr [134].
[790] Trzeci Zakon Franciszkański — por. wyżej, część pierwsza, nr [306], przyp. 208/9.
[791] Bractwo Paska Św. Franciszka z Asyżu — por. wyżej nr [134].
[792] Bractwo Przenajdroższej Krwi Jezusa Chrystusa — por. wyżej nr [133].