Strona 298
Tom I
więcej spowiedników do dyspozycji. Gdyby się zdarzyło, że tu i ówdzie spowiednicy nie mieli wcale penitentów, to jednak nie powinni się tym zrażać, gdyż w nagrodę za ich cierpliwość i pilność dane im będą piękne i cenne nawrócenia wielkich grzeszników.
O „Miesiącu Maryjnym” i „Karnawale uświęconym”
[216] Pobożny zwyczaj urządzania „Miesiąca Maryjnego” oraz „Karnawału uświęconego”, od wielu lat zaprowadzony w Rzymie i w wielu innych miastach, należy rozpowszechniać w miarę możności również i w innych miejscowościach. Doświadczenie bowiem uczy, że „Miesiąc Maryjny” jest bardzo skutecznym środkiem przyczyniającym się do nawrócenia wielu dusz. „Karnawał uświęcony” zapobiega zaś licznym grzechom i daje okazję do wykonywania wielu cnotliwych czynów w tym czasie, gdy wielka część ludzi popełnia wiele i wielkich grzechów.
[217] Z tego powodu należy dołożyć wszelkich starań, aby obie te praktyki pobożne wprowadzać nie tylko w oratoriach wieczorowych, ale i we wszystkich zgromadzeniach wszelkiego rodzaju, w rodzinach, a za dnia także i w publicznych kościołach. Należy te praktyki przeprowadzać z całą okazałością, i to z tym większą, im większe jest miasto. Na zakończenie zarówno jednego i drugiego należy urządzać generalną Komunię świętą podczas Mszy, w czasie której wygłasza się pouczające kazanie.
O nauczaniu chrześcijańskiej nauki katolickiej
[218] Sprawa zaznajamiania z chrześcijańską nauką katolicką tych ludzi, którzy jej nie znają, jest rzeczą doniosłą i wprost konieczną dla nich, aby mogli poznać Boga i Jego Syna Wcielonego, Jezusa Chrystusa, oraz swoje obowiązki względem Boga, bliźniego i samych siebie. Dlatego też nasi członkowie mają z całym wysiłkiem poświęcać się nie tylko prywatnemu i okolicznościowemu nauczaniu wszystkich osób, przy każdej okazji i sposobności, prawd wiary i przykazań oraz religijnych praktyk, których oni nie znają, ale również oddawać się publicznemu nauczaniu w parafiach.
[219] I dlatego ilekroć proboszczowie zażądają od członków Prokury pomocy w udzielaniu nauki religii, należy natychmiast z ochotą pospieszyć i ofiarować z pokorną miłością oraz wielką gorliwością swoje usługi do dyspozycji odnośnych proboszczów. Jeśli proboszczowie stosują już w nauczaniu wypróbowaną i skuteczną metodę, to wtenczas nasi członkowie, trzymając się zasady podanej przez św. Karola Boromeusza[768], powinni również tej metody się trzymać. Mogą też stosować się we wszystkim, co jest tylko możliwe, do niżej podanego regulaminu, którego należy przestrzegać, uwzględniając jednocześnie różne okoliczności miejscowe, personalne, narodowe i klimatyczne.
[220] Aby jednak na naukę religii mogli uczęszczać ludzie z wszystkich warstw i każdego wieku, potrzeba wpierw się postarać, aby osoby piastujące jakąś godność lub odznaczające się innymi przymiotami, jakie świat wielce poważa, okazywały
[768] Karol Boromeusz (1538—1584), kardynał — 1560, arcybiskup Mediolanu — 1565; zaliczony w poczet Świętych — 1610.