Strona 292

[194] Jeśli chodzi o zaspokajanie potrzeb bractw oraz innych instytucji, to mogą zachodzić takie okoliczności, że roztropność nie będzie wymagała, aby przełożeni i dyrektorzy tych instytucji osobiście brali udział w naradzie urządzanej przez prokuratora. W wypadku jeśli sam prokurator albo któryś z prokuratorów–pomocników zostanie zaproszony do wzięcia udziału w zebraniu odnośnej pobożnej instytucji, zaproszenie to należy przyjąć i z wielką pokorą, miłością oraz gorliwością uczestniczyć w zebraniu. W tej sytuacji należy tylko przyjąć do wiadomości podane mu zlecenia, nie przyrzekając jednak od razu nic konkretnego, wystarczy okazać gotowość przyjścia z pomocą, o ile to jest możliwe. Następnie prokurator powinien odbyć naradę ze swoimi prokuratorami-pomocnikami, aby zadecydować, co należy uczynić, by się podjąć możliwej współpracy, mającej na celu utrwalenie lub pomyślny rozwój instytucji.

[195] Co więcej, mogą zachodzić takie wypadki, że nawet sam prokurator czy prokuratorzy-pomocnicy nie zostaną dopuszczeni do wzięcia udziału w obradach prowadzonych przez odnośne pobożne instytucje. Gdy jednak zwrócą się one z prośbą o pomoc jakiegokolwiek rodzaju, należy w ramach miłości i gorliwości, stosownie do swoich sił i .możliwości pospieszyć im z pomocą. W związku z tym prokurator powinien przeprowadzić jedną lub kilka obrad z prokuratorami–pomocnikami, gdy to okaże się konieczne, by pospieszyć z pomocą.

[196] Prokurator i prokuratorzy-pomocnicy winni pamiętać, że głównymi rysami prawdziwej miłości i gorliwości są głęboka pokora, łagodność i cierpliwość, toteż gdyby nawet ich spotkało prześladowanie lub pogarda, mają tym usilniej, wytrwałej i z większą zapobiegliwością przyczyniać się do utrwalenia i rozwoju pobożnych dzieł, które potrzebują pomocy Prokury Pobożnego Zjednoczenia. Prokurator i wszyscy prokuratorzy-pomocnicy doświadczając pogardy, prześladowań i przeciwności winni czynić wszystko, co leży w ich mocy, oddając się swej pracy szczerym i przepełnionym miłością sercem. Powinni się cieszyć, że Bóg daje im wtenczas cenną okazję do naśladowania świętych Apostołów oraz tych wszystkich Świętych, którzy cierpliwie i z miłością dla chwały imienia Jezusa Chrystusa i rozszerzenia Jego królestwa wytrzymali najstraszliwsze prześladowania.

[197] W razie podjęcia się kierownictwa jakiejś pobożnej instytucji już istniejącej należy nią kierować zgodnie z ustawami i celem tejże instytucji. Jeśli zaś uzna się za stosowne wprowadzić zwyczaje przyjęte w podobnych instytucjach pozostających pod kierunkiem Prokur Pobożnego Zjednoczenia, to można to zrobić, żywiąc przy tym nadzieję, że otrzyma się błogosławieństwo Pana naszego Jezusa Chrystusa. Przy wprowadzaniu jednak naszego regulaminu do innych instytucji należy postępować roztropnie, aby nie wynikły jakieś niestosowności. Można dopiero tego się podjąć po zapadnięciu uchwały na radzie, podczas której należy ustalić sposób, czas oraz inne okoliczności, na które trzeba zwrócić uwagę przy wprowadzaniu nowych zwyczajów. Zbytnia bowiem gorliwość może być przejawem braku potrzebnej pokory i powodować raczej szkodę niż pożytek, tym bardziej, że rozwojowi prawdziwego dobra zazwyczaj chytrze przeciwstawia się szatan, który