Strona 28
Tom I
Kiedy po zaniesieniu modlitw do Błogosławionego, za jego wstawiennictwem zostały dokonane pewne cuda, podjęto ponownie sprawę kanonizacyjną i przeprowadzono apostolskie procesy w sprawie niezwykłych uzdrowień dokonanych za przyczyną tegoż Błogosławionego. Po rozważeniu sprawy na przygotowawczych kongregacjach przez Świętą Kongregację Obrzędów, na zebraniu ogólnym, odbytym w Naszej obecności, w dniu 6 marca minionego roku, czcigodny Brat Nasz, Klemens Micara, Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego, biskup Velletri i relator Procesu, postawił pytanie, czy i jakie cuda stwierdzono, po przyznaniu Wincentemu Pallottiemu czci Błogosławionych, odnośnie do sprawy i celu, o który chodzi. Wszyscy zaś obecni, zarówno kardynałowie jak i prałaci, pełniący funkcje urzędowe, oraz ojcowie konsultorzy stwierdzili, że przedłożone uzdrowienia można uznać za prawdziwe cuda. Zanim w tak ważnej sprawie wyraziliśmy Nasze zdanie, uznaliśmy za stosowne uprosić sobie wpierw u Boga nadprzyrodzone światło, wreszcie dnia 6 kwietnia tegoż samego roku uroczyście stwierdziliśmy, iż stwierdzone zostało nagłe i doskonałe uzdrowienie Angeło Balzaraniego ze złośliwego wrzodu, połączonego z ciężkim zakażeniem, oraz uzdrowienie Wojciecha Turowskiego, przełożonego generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, z ciężkiego zakażenia pooperacyjnego, połączonego z silną niewydolnością pracy serca.
W dniu zaś 7 lipca stwierdziliśmy, że bezpiecznie można przystąpić do kanonizacji tegoż Błogosławionego Męża. A ponieważ chodziło o rzecz bardzo poważną, zapowiedzieliśmy zwołanie Konsystorza, który odbył się w dniu 15 listopada w Bazylice Watykańskiej. Na Konsystorzu tym umiłowany Syn Nasz, Arkadiusz Larraona, kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego, prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów, wykazał, że słusznym jest i pożądanym, aby tegoż Błogosławionego przyozdobić najwyższą czcią, oraz usilnie prosił, aby to nastąpiło w jak najszybszym czasie. Zasięgnąwszy więc zdania wszystkich obecnych kardynałów Świętego Kościoła Rzymskiego oraz prałatów, wyraźnie stwierdziliśmy, że zgodna opinia uważa Błogosławionego Wincentego Pallottiego za godnego, aby go przyozdobić jaśniejącym diademem Świętych, wyznaczyliśmy więc datę 20 stycznia 1963 roku na dzień jego kanonizacji.
W tymże dniu przybyliśmy do wspaniale przyozdobionej Bazyliki Piotrowej, przepełnionej wielkim tłumem wiernych, i tu wysłuchaliśmy prośby umiłowanego Syna Naszego, Kardynała Świętego Kościoła Rzymskiego, Arkadiusza Larraona, którego wspomnieliśmy wyżej — prośby, jaką w jego imieniu wyraził umiłowany Syn, Jan Baptysta Ferrata, abyśmy Świętym ogłosili Wincentego Pallottiego. My zaś za pośrednictwem umiłowanego Syna, Hamleta Tondini, sekretarza brewiów do kierowników państw, odpowiedzieliśmy, że słuszną jest rzeczą, abyśmy się przychylili do tej prośby. I tak więc, po uproszeniu u Ducha Świętego obfitego światła niebiańskiego, wykonując najwyższy urząd nauczycielski w Kościele Katolickim, uroczyście orzekliśmy, co następuje:
Na cześć Świętej i Niepodzielnej Trójcy, dla wywyższenia katolickiej wiary i wzrostu chrześcijańskiej religii, powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, Świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą: po uprzednim dokładnym rozpatrzeniu sprawy, po częstej modlitwie do Boga o pomoc, za radą znajdujących się w Rzymie Czcigodnych Braci Naszych, Kardynałów Świętego Rzymskiego Kościoła, Patriarchów,