Strona 276

[138] Nie ulega wątpliwości, że zwyczaj głoszenia kazań w Adwencie i we wszystkie dni Wielkiego Postu w swoim początku opierał się na ewangelicznym czytaniu, gdyż to bardziej odpowiadało duchowi Kościoła. Dopiero później wkradł się do kazań pewien duch niezdrowy, a może nawet w pewnym stopniu i błędny, wprowadzający do kazań rozważania nieuchwytne i opierające się na argumentacji naturalnej, mało teologicznej. Pozbawiło to przepowiadanie słowa Bożego owocności, gdyż głoszenie w ten sposób słowa Bożego nie jest już głoszeniem tegoż słowa, ale snuciem szeregu wywodów i refleksji czysto ludzkich.

[139] Ażeby więc gorliwi kapłani, poświęcający się dziełom Prokury, w kazaniach głoszonych w niedziele, w uroczystości całego roku, podczas Adwentu i Wielkiego Postu mogli owocnie podawać i rozwijać treść Ewangelii świętej, powinni się stosować do następujących wskazówek: Tekst ewangelicznego czytania, jaki na dany dzień podaje nam święta Matka nasza Kościół, należy powiązać z całą ewangeliczną historią, ażeby w ten sposób móc w sposób prosty, lecz z namaszczeniem religijnym, rozpocząć kazanie od dosłownego wyjaśnienia tekstu. Uwzględnić następnie należy wyjaśnienia podawane przez Ojców i pisarzy Kościoła, zwrócić uwagę na wieloraki sens moralny, zawarty w ewangelicznych wypowiedziach, w dziełach Bożych i cudach zdziałanych przez Boskiego Odkupiciela, i opierając się na pismach Ojców należy dać taki wykład moralny, jaki najbardziej może się przyczynić do pożytku wszystkich. Na przykładach homilii, pozostawionych przez Ojców, należy uczyć się podawania słowa Bożego, zawartego w Ewangeliach świętych. Jest rzeczą w sposób oczywisty pewną, że ten, kto w taki sposób głosi kazania, nie zjedna sobie wprawdzie poklasku ze strony uczonych w sprawach ludzkich, ale za to otrzyma pochwałę i wieczną nagrodę od Mądrości Nieskończonej.

Kazania o życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa

[140] Ci wszyscy, którzy w godzinach popołudniowych dni świątecznych mają głosić w kościołach ludowi słowo Boże, oparte na wykładzie Pisma świętego, jak to jest w zwyczaju w-niektórych kościołach czy stowarzyszeniach, powinni obrać za temat systematyczne omówienie historii pokornego, ubogiego, pracowitego, dobroczynnego i wzgardzonego życia Pana naszego Jezusa Chrystusa. W naukach tych należy stosować ten sam sposób, co przy wyjaśnianiu ewangelicznych czytań. Należy czynić odpowiednie zastosowania, podawać różne sposoby naśladowania, dostosowane do różnych warunków, stanu i godności tych, do których się mówi. Przedstawiając życie Pana naszego Jezusa Chrystusa, dobrze też jest zwrócić uwagę na sprawdzenie się w Jego życiu figur, symboli i proroctw, jakie znajdują się w Piśmie świętym Starego Testamentu. Jeśli się uwzględni to wszystko w sposób należyty, to wtenczas dusze zostaną ogarnięte zachwytem i umiłowaniem świętej religii oraz zapalą się do miłowania Jezusa Chrystusa.