Strona 268
Tom I
które działa pod szczególną opieką Niepokalanej Matki Boga, Królowej Apostołów, wypełniać wiernie i z prawdziwą gorliwością chrześcijańską wszystkie swoje obowiązki w całej ich rozciągłości, i to bezinteresownie, nie roszcząc sobie żadnych praw do wynagrodzenia doczesnego w jakiejkolwiek formie ani też do żadnej nagrody. Przyrzekam również, że nigdy świadomie sam nie przekroczę ani też nie zezwolę innym na przekroczenie żadnej reguły, zarządzenia czy przepisu Pobożnego Zjednoczenia, odnoszących się do jakiegokolwiek dzieła tegoż Zjednoczenia. Przyrzekam również przyjąć ponowną nominację na to stanowisko, gdy zajdzie tego potrzeba, a nie będzie prawnie uzasadnionych przeszkód. Niech mi w tym dopomoże Pan nasz Jezus Chrystus swoją wszechmocną łaską, a Najśw. Panna Maryja, Królowa Apostołów, i cały Dwór Niebieski swoim możnym wstawiennictwem uproszą mi na wszystkie chwile mojego życia tę łaskę, abym mógł dojść do wiecznego wysławiania miłosierdzia Bożego w Królestwie Niebieskim.
Rzym, dnia ………… miesiąca ………….. roku …………. Ja, N. N., potwierdzam powyższe.
[112] Przełożony odbiera z rąk kandydata dokument zawierający formułę przyrzeczenia i stojąc przy ołtarzu po stronie Ewangelii, mówi donośnym głosem:
Na cześć i chwałę Najświętszej i Niepodzielnej Trójcy, Ojca, Syna i Ducha Świętego, i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Apostołów, i św. Michała Archanioła oraz całego Dworu Niebieskiego, jak również dla zbawienia dusz, ja, kapłan N. N., w imieniu całego Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego przyjmuję i odbieram twoje przyrzeczenie i mimo swej niegodności błagam tegoż Boga, Ojca Wszechmogącego i Syna Jego Jedynego, i Ducha Świętego Pocieszyciela oraz Najśw. Maryję Pannę, Królowę Apostołów, i Św. Michała Archanioła, i wszystkich Aniołów i Świętych, aby według tego, co przewidział Bóg Ojciec, ku uświęceniu przez Ducha Świętego, posłuszeństwu i pokropieniu krwią Pana naszego Jezusa Chrystusa, łaska, pokój, miłosierdzie i miłość Boża pomnażały się i wzrastały w tobie obficie[715], byś stał się naśladowcą Chrystusa[716], wypełniając Jego przykazanie: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”[717], i oczekując, jako Zbawiciela, tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przemieni nasze poniżone ciało na ciało podobne do swego chwalebnego ciała[718], mógł wreszcie razem z Aniołami i Jego Świętymi wychwalać na wieki miłosierdzie Pańskie. Amen. (…)[719]
[715] Por. l P 1,2.
[716] Por. l Kor 4,16.
[717] Por. J 15,12.
[718] Por. Flp 3,20-21.
[719] Opuszczony zostaje dalszy ciąg ceremonii oraz modlitw związanych z porządkiem przyjmowania przyrzeczenia od tego, który obejmuje urząd.