Strona 251
Tom I
sprawowania publicznego kultu i prywatnych praktyk pobożnych oraz urządzanie składek na zakup tych rzeczy, ale także ma na celu, ilekroć i gdziekolwiek wymaga tego większa chwała Boga i zbawienie dusz, zakładanie świętych ustroni, klasztorów, domów wychowawczych, ochronek, seminariów, kolegiów, przytulisk, jak również bractw i stowarzyszeń młodzieżowych, aby młodzieży ułatwić odpowiednie spędzenie dni świątecznych i ustrzec ją od niebezpieczeństw; nadto — prowadzenie oratoriów wieczorowych i szkół wieczorowych dla rzemieślniczej młodzieży, szkół dziennych dla chłopców, dziewcząt i młodzieży, jak również wszelkich innych dzieł miłości i gorliwości, przyczyniających się do większej chwały Boga i większego uświęcenia ludzi.
[51] Przy wysyłaniu ewangelicznych robotników, przygotowanych i dysponowanych przez Prokurę Diecezjalną i Prowincjalną, należy przede wszystkim mieć na uwadze większe potrzeby i żądania biskupów. W wypadku licznych próśb należy zawsze uwzględnić tę, która zwraca się o ludzi nadających się do prowadzenia kolegiów czy seminariów. Uwzględniając bowiem tego rodzaju prośby zapewnia się dobre wychowanie alumnom i owocnie się wykorzystuje pracę kapłanów. Przy rozdzielaniu przedmiotów potrzebnych do publicznego kultu oraz rozwijania prywatnej pobożności wiernych należy uwzględniać prośby biskupów, które odnoszą się przede wszystkim do kościołów i ludzi najbardziej potrzebujących.
[52] Święte ustronia, klasztory, ochronki oraz wszelkie inne dzieła miłości i gorliwości należy zakładać zgodnie z naturą i Reguła tegoż Pobożnego Zjednoczenia.
[53] Przy przyjmowaniu wiernych do Pobożnego Zjednoczenia odnośni prokuratorzy mają rozbudzać w nich szlachetną gotowość, żywe zainteresowanie oraz poczucie świętego obowiązku wspierania Prokur modlitwami, bezinteresowną pracą osobistą, jak również doczesnymi środkami. Do Zjednoczenia można przyjmować nie tylko pojedyncze osoby, ale również i rodziny, prawne osoby kościelne, zakony męskie i żeńskie, kolegia, seminaria, stowarzyszenia i jeśli to jest możliwe, także miejscowości, wsie, miasta i diecezje. Przyjęcia dokonuje się zgodnie z regułami Pobożnego Zjednoczenia. Zadaniem tego przyjęcia jest pobudzenie wszystkich ludzi do prawdziwej gorliwości ewangelicznej, wprowadzanej w życie w łączności i jedności z miłością i katolicka wiarą wiernego ludu Rzymu, aby wszyscy energiczniej przyczyniali się do większej chwały Boga, Najśw. Maryi oraz do większego uświęcenia całego świata za pomocą nieomylnego środka — modlitwy, osobistej pracy, środków i pomocy doczesnych.
[54] Nie w każdej jednak diecezji, okręgu, prowincji, a nawet nie w każdym mieście będzie można założyć Prokurę w ten sposób, aby wszyscy prokuratorzy mogli wykonywać wszystkie swe obowiązki. Nigdzie jednak nie ma takiego miejsca, gdzie by nie można było się modlić. Ponieważ modlitwa jest niezawodnym środkiem do otrzymania wszystkich łask, byłoby niedbalstwem zasługującym na naganę, gdyby nie korzystano z tego środka tam, gdzie nie ma ewangelicznych pracowników lub doczesnych środków. Dlatego też trzeba przyjmować tam zarówno jednostki, jak i moralne społeczności mimo tego, iż mogą one tylko poprzez modlitwę przejawiać swoja aktywność. Należy to czynić żywiąc nadzieję, że właśnie jednym z głównych skutków modlitwy będzie tam stopniowe realizowanie innych wielkich