Strona 243
Tom I
święte śluby albo bez nich zapragną się poświęcić Bogu i przygotować się do pracy na misjach w krajach katolickich. 4. W świętych ustroniach kapłanów świeckich, gdzie przygotowywać się będą oni do kierowania seminariami lub do wychowywania młodzieży. 5. W ustroniach dla mężczyzn świeckich, którzy, będąc wolnymi od spraw świata i mając zapewnione środki utrzymania, pragną prowadzić życie wspólne i oddawać się pracy nad uświęceniem samych siebie oraz innych ludzi; tego rodzaju święte ustronia winny pozostawać stale pod opieką i zarządem odpowiedniej ilości kapłanów i braci-laików. 6. W klasztorach tegoż Pobożnego Zjednoczenia. 7. W świętych ustroniach dla świeckich niewiast, które dobrowolnie zrywając ze światem oraz mając zapewnione środki utrzymania, pragną resztę swojego życia spędzić w świętym ustroniu i poświęcić się uświęceniu własnemu oraz innych ludzi. 8. W ochronkach prowadzonych przez Pobożne Zjednoczenie. 9. W świętych ustroniach kolegiów dla misji zewnętrznych i w seminariach. 10. Wreszcie w każdej innej świętej instytucji, mającej na celu wzrost, obronę i rozkrzewianie miłości i katolickiej wiary.
[21] To wszystko, jeśli się bierze pod uwagę jedną i drugą formę, przedstawia się jako bardzo skomplikowany mechanizm i może nasuwać pewne wątpliwości co do wprowadzenia go w życie. Nie należy jednak tracić otuchy i odwagi, tak bardzo potrzebnych do owocnej współpracy. Po pierwsze, trzeba przede wszystkim uświadomić sobie, że Pobożne Zjednoczenie nie rości sobie pretensji do tego, aby już w pierwszych chwilach swego istnienia stworzyć wszystkie wymienione wyżej części, zarówno gdy chodzi o część kierowniczą, jak i mieszaną. Należy się zadowolić tym, co można osiągnąć przez pracę podjętą z całym możliwym wysiłkiem. Po drugie, pożytecznym jest podanie zarysu całości zadań Pobożnego Zjednoczenia, aby w ten sposób można było dojść, o ile to jest możliwe, do jak najdoskonalszego zrealizowania jego szlachetnego i religijnego celu. Po trzecie, Pobożne Zjednoczenie, zgodnie ze swym założeniem, ma naśladować Odkupiciela, który się podjął dzieła odkupienia całego rodzaju ludzkiego, chociaż przewidywał, że znajdzie małą liczbę swoich naśladowców. Tak więc chociaż przewiduje się, że Pobożne Zjednoczenie nie będzie mogło zrealizować wszystkich swoich części, to jednak należy dokładać wszelkich starań, by zmierzać do realizacji całości i w ten sposób nie stracić zasługi płynącej z troski o większe dobro moralne. Trzeba też tu brać pod uwagę rady i wskazówki mistrzów życia duchowego, którzy polecają nam stawiać sobie większe cele, aby móc przynajmniej osiągnąć ten cel, który osiągnąć możemy, a którego byśmy nie osiągnęli nigdy, gdybyśmy z całą energią nie zmierzali do celów wyższych.
[22] Ten, kto pragnie zdobyć jak największe zasługi za dzieła ewangeliczne, które Pobożne Zjednoczenie we wszystkich swoich częściach zamierza zrealizować dzięki łasce Pana naszego Jezusa Chrystusa, zdobędzie je, jeśli z największą nieufnością do siebie, a z najdoskonalszą ufnością do Boga zanosić będzie modły i stosownie do swoich możliwości będzie pracować nad realizowaniem wszystkich zadań i części Pobożnego Zjednoczenia. Zdobędzie się wówczas tę zasługę i osiągnie w dziełach ewangelicznych takie wyniki, o których się przedtem sądziło, iż są nieosiągalne. Bóg bowiem w swej łaskawości i miłosierdziu zadowala się tym, co możemy zrobić, a nie domaga się tego, co jest dla nas niemożliwe.