Strona 237

1. SKARBY DUCHOWE POBOŻNEGO ZJEDNOCZENIA APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO

założonego w Rzymie celem pomnażania, obrony i rozkrzewiania pobożności i katolickiej wiary, pod szczególną opieką Niepokalanej Matki Boga, Królowej Apostołów, i w całkowitej zależności od Papieża[676]

[1] Każdy, kto w jakikolwiek sposób należy do tegoż Pobożnego Zjednoczenia lub je wspiera, czy też w jakikolwiek sposób mu sprzyja, uczestniczy w zasługach wszystkich Mszy, nabożeństw, dzieł świętego posługiwania, modlitw, kontemplacji, pokut, umartwień, postów oraz wszystkich innych dzieł miłości i cnót spełnianych bądź indywidualnie, bądź wspólnie przez członków zakonów mniszych, zgromadzeń zakonnych i kleryków regularnych, które istnieją w Kościele Bożym, jak również i zakonnych zgromadzeń żeńskich, poddanych odnośnym zakonom. Ponadto uczestniczy w niezliczonych odpustach, jakie tym zakonom nadali Papieże, zaznaczając, że do udziału w nich mogą też być dopuszczeni inni[677]. O powyższym świadczą oryginalne pisma i dyplomy, otrzymane od tychże zakonów przez Pobożne Zjednoczenia, oraz rejestry i akta przechowywane przez odnośne zakony. Dokumenty świadczące o tym uczestnictwie przechowywane są w Archiwum Pobożnego Zjednoczenia w Rzymie przy Czcigodnym Królewskim Kościele Spirito Santo dei Napoletani, gdzie swoje centrum posiada Pobożne Zjednoczenie (…)[678]

[676] Książkę, z której podajemy tu wyjątki, napisał Pallotti po 21 sierpnia 1839 roku, przebywając w celach zdrowotnych w klasztorze kamedułów w Camaldoli koło Frascati. Manuskrypt liczy 362 strony. Obok tego oryginału dochowała się do naszych czasów jego kopia, kaligraficznie przepisana i licząca 346 stron. Tekst tej kopii wydał w roku 1924 J. Hettenkofer. Zarówno oryginał jak i kopia noszą włoski tytuł Pia Societa dell’Apostolato Cattolico. Zarówno oryginał jak i jego kopia zawierają poprawki poczynione ręką Pallottiego. Tekst wydany przez Hettenkofera przetłumaczył na język polski ks. Józef Wróbel SAC; to tłumaczenie leży u podstaw podanych tu wyjątków, zostało ono jednak skonfrontowane z tekstem oryginalnym podanym przez Op. compl., vol. I, i według tego oryginalnego tekstu poprawione, tak że mamy tu właściwie już tłumaczenie tekstu oryginalnego. Zresztą różnice między tekstem oryginalnym a jego kopią są nieznaczne.
Do tekstu wprowadzamy numerację akapitów różną od numeracji, jaką wprowadził J. Hettenkofer w swoim wydaniu, oraz kolejną numerację poszczególnych rozdziałów w części pierwszej. Całość bowiem dzieła napisanego przez Pallottiego dzieli się zasadniczo na dwie części. W części pierwszej — ogólnej (nry l—22) są omówione sprawy natury ogólnej, natomiast w części drugiej — szczegółowej (nry I—XIV) przedstawiony jest konkretny zakres i sposób pracy w poszczególnych dziedzinach. Opuszczając pewne fragmenty, w przypisach zaznaczamy, co zostało opuszczone.

[677] W dniu l lipca 1847 roku papież Pius IX zatwierdził to uczestnictwo i rozszerzył je na udział w skarbach duchowych zakonów aktualnie istniejących w Kościele w tymże dniu — por. wyżej, część pierwsza, nry [673]—[675].

[678] W oryginale na tym miejscu zaznaczono, że spis tych zakonów jest podany poniżej. Nie podano jednak tego spisu. Kościół Spirito Santo — por. wyżej, część pierwsza, nr [62], przyp. 70.