Strona 211
Tom I
tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa. Z tego też względu Reguły Stowarzyszenia Księży i Braci Pomocników Pobożnego Zjednoczenia (Regale della Congregazione dei Preti e Fratelli Coadiutori della Pia Societa) są wzorowane na najświętszym życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa, a każdy, kto pod wpływem wezwania Bożego wstępuje do tegoż Stowarzyszenia, powinien przychodzić ze zdecydowaną wolą naśladowania Pana naszego Jezusa Chrystusa w sposób doskonały, czynny oraz wytrwale. Do tego winny każdego skłaniać dwie następujące pobudki[606].
63. POBOŻNE ZJEDNOCZENIE, DZIAŁAJĄCE POD SPECJALNĄ OPIEKĄ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI, KRÓLOWEJ APOSTOŁÓW, ZAŁOŻONE I ROZWIJANE PRZEZ STOWARZYSZENIE KSIĘŻY APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO[607]
[657] Powstanie
Stowarzyszenie Księży Apostolstwa Katolickiego (Congregazione dei Preti dell` Apostolato Cattolico) zostało założone celem powiększania środków duchowych i doczesnych, koniecznych i stosownych do ożywiania wśród katolików świętej wiary i rozpalenia miłości oraz do rozszerzenia ich wśród niewiernych. Aby łatwiej osiągnąć ten święty cel, założyło ono Pobożne Zjednoczenie, zwane „Apostolstwem Katolickim”, które jest jakby zewnętrzną częścią Stowarzyszenia[608]. Stowarzyszenie kocha to Pobożne Zjednoczenie, jako swoją duchową siostrę, i karmi je, jako swą córkę duchową i pierworodną, i dlatego też, chociaż jest ono tylko częścią zewnętrzną, cieszy się, podobnie jak Stowarzyszenie Księży, uczestnictwem we wszystkich dobrach duchowych wszystkich zgromadzeń kleryków regularnych, zakonów
[606] W tym miejscu tekst się urywa. Dwie pobudki, o których mowa, podane są w: Op. compl., vol. II, s. 5—6. Wyżej podany tekst Pallotti napisał w roku 1846 jako nowy Wstęp do Reguł. Wstęp nie został dokończony i tylko pierwsza jego część, po dokonaniu pewnych przeróbek, została umieszczona na początku Reguły wręczonej w roku 1846 kardynałowi Lambruschiniemu do przejrzenia. Lambruschini — por. wyżej nr [193].
[607] Oryginał liczy 6 stron (ostatnia — czysta), strony pierwsza i druga oraz piąta pisane są ręką Pallottiego, strony trzecia i czwarta przez osobę nieznaną — prawdopodobnie jest to kopia kartki, która zaginęła. Pismo pochodzi z okresu styczeń—luty 1847. Tekst podany jest w: Op. compl., vol. III, s. 95— 103; Race. I, s. 98—101, nry 307—318.
[608] Dla wyjaśnienia trzeba tu dodać, że część centralna Pobożnego Zjednoczenia, nazwana tu „Stowarzyszeniem Księży Apostolstwa Katolickiego”, istniała od samych początków tegoż Zjednoczenia. Była to grupa osób, która założyła Zjednoczenie i która razem z Pallottim starała się o jego rozszerzenie i zatwierdzenie. Niektórzy księża prowadzili życie wspólne z Pallottim w domu przy kościele Santo Spirito. Wreszcie ta część centralna w związku z przekazaniem w roku 1844 Pobożnemu Zjednoczeniu domu i kościoła San Salvatore in Onda, dokąd się wprowadziła, staraniem Pallottiego przekształca się formalnie w Stowarzyszenie Księży i Braci Pomocników Pobożnego Zjednoczenia, zwanego Apostolstwem Katolickim. Tak więc Pallotti słusznie mógł pisać, że ta część centralna założyła Pobożne Zjednoczenie, choć do pierwszych jej członków zaliczał się w tej chwili oprócz Pallottiego tylko ks. Rafał Melia; Melia — por. nr [315], przyp. 227.