Strona 204

się rozszerzało i utrwaliło ku większej chwale Boga i ku większemu uświęceniu oraz zbawieniu wszystkich dusz — a przynajmniej żeby błagali o to, iżby Bóg był uwielbiony, a dusze całego świata zostały uświęcone, tak jak Bóg zasługuje na uwielbienie i jak dusze mogą być uświęcone nieskończoną mocą zasług Pana naszego Jezusa Chrystusa. Proszę również o to, aby się rozszerzał kult Najśw. Maryi, Aniołów i Świętych, w taki sposób, jak na to zasługuje Bóg, by być uwielbionym w swojej Najśw. Matce, Córce i Oblubienicy, Maryi, w Aniołach, Apostołach i Świętych, i jeszcze nieskończenie bardziej, jak tylko może być uwielbiony nieskończenie przez nieprzeliczone stworzenia od całej wieczności przez nieskończoną wieczność. Boże mój, nie potrafię już więcej powiedzieć, lecz jeśli się Tobie podoba, to powodowany swoją nieskończoną miłością uczyń to sam. Uczyń to również w taki sposób, abym nigdy nie utracił Twojej świętej miłości, chociaż nieskończenie na to nie zasługuję. Spraw jednocześnie, abym zawsze pozostawał w stanie cierpiącego pielgrzyma, którego trawi nieustannie najgorętsze pragnienie dojścia, bez możności zrealizowania tego, do oglądania Ciebie w Twojej chwale; uczyń to tym bardziej, gdyż w każdej nieskończonej chwili zasłużyłem i zasługuję na nieskończone piekła. Panie, wsław samego Siebie światłością swoją odwieczną — mnie zaś napełnij niesławą, karami, cierpieniami, obelgami, i to mi wystarczy. Wsław Matkę Swoją, Aniołów, Świętych i cały rodzaj ludzki — mnie zaś napełnij niesławą, karami, cierpieniami, i to mi wystarczy. Amen.

61. [PRZYJĘCIE DO POBOŻNEGO ZJEDNOCZENIA KLASZTORU ŚW. KLARY W FARA SABINA][595]

[638] Przyjęcie do Pobożnego Zjednoczenia, założonego pod szczególną opieką Najśw. Maryi, Królowej Apostołów.

W przyjętym klasztorze ustanawia się Prokurę Pobożnego Zjednoczenia. Przełożona klasztoru jest przewodniczącą Prokury. Corocznie, w dniu Objawienia Pańskiego, wybiera się przy pomocy głosowania trzynaście prokuratorek, zakonnic, tak spośród sióstr chórowych, jak i konwersek. Każda z nich pracuje pod opieką jednego ze Świętych Apostołów, których razem ze Św. Pawłem jest trzynastu: Św. Piotr, Św. Paweł, Św. Andrzej, Św. Jakub Starszy, Św. Jan, Św. Tomasz, Św. Jakub Młodszy, Św. Filip, Św. Bartłomiej, Św. Mateusz, Św. Szymon, Św. Tadeusz, Św. Maciej.

[595] Oryginał jest autografem Pallottiego, liczy 4 strony, z których dwie ostatnie są nie zapisane. Na stronie trzeciej ks. K. Orlandi umieścił uwagę, że chodzi o Klasztor Św. Klary w Fara. Brak podanej daty powstania; przyjmuje się, że Pismo powstało w roku 1846, krótko po 22 VII — data przyjęcia do Pobożnego Zjednoczenia tegoż Klasztoru. Klaryski, zwane też Franciszkankami, to II Zakon Św. Franciszka. Nazwę zawdzięcza św. Klarze (†1253), która przyjęła habit z rąk samego św. Franciszka z Asyżu. Klasztor znajdował się w miejscowości Fara Sabina, na terenie diecezji Sabina, gdzie biskupem był Lambruschini (por. wyżej nr [194], przyp. 191). Tekst podany w: Op. compl., vol. V, s. 306—307; Race. II, s. 199—200, nry 587—591.