Strona 199

z tego zaproszenia, ponieważ daje mu się sposobność skuteczniejszego starania się o jego własne zbawienie wieczne oraz o zbawienie jego bliźniego i to przy pomocy wszystkich środków duchowych i doczesnych, które będą możliwe oraz dostępne.

[623] Na członków przyjmuje się w Rzymie, w zakrystii kościoła Spirito Santo dei Napoletani przy Via Giulia[582], we wszystkie soboty od godziny 6.30 i w niedziele od godziny 11.15. Jeśli zostaną założone placówki w innych miastach Państwa Kościelnego i poza nim, to przyjmować się będzie w kościołach i przez osoby do tego delegowane przez Zjednoczenie Centralne, znajdujące się w Rzymie; poda się to wtenczas do wiadomości specjalnym ogłoszeniem.

Któż więc nie widzi, że Apostolstwo Katolickie jest rzeczą doniosłej wagi[583].

60. [TESTAMENT DUCHOWY][584]

[624] W chwili mej śmierci do moich Najukochańszych Braci Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, aby się starali je rozwijać, wkładając w to całe serce, umysł, duszę i wszystkie siły.

1. Pan nasz Jezus Chrystus kierując się swoim nieskończonym miłosierdziem, przez wzgląd na zasługi i orędownictwo swojej Najśw. Matki Niepokalanej Maryi, Aniołów i Świętych, nie biorąc pod uwagę mojej niegodności, jaką zmierzyć można tylko w świetle Jego nieskończonej doskonałości, raczył sprawić, że od samego początku mogłem należeć do Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, założonego w Rzymie za pozwoleniem wyższej władzy kościelnej i oddanego pod szczególną opiekę Najśw. Maryi, Królowej Apostołów, celem powiększania, obrony i szerzenia pobożności oraz katolickiej wiary.

[625] 2. Powstało ono w sposób prywatny w roku 1834 i należało wtedy do niego kilka tylko osób. Potem w roku 1835 zostało ono zatwierdzone, wpierw pismem Jego Eminencji Najprzewielebniejszego Kardynała Wikariusza[585], następnie pismem Jego Ekscelencji Monsignora Wicegerenta[586] i wreszcie przez samego Papieża, również na piśmie, podczas audiencji udzielonej Kardynałowi Wikariuszowi przez Jego Świątobliwość, będącego Namiestnikiem Pana naszego Jezusa Chrystusa[587].

[582] Kościół Spirito Santo — por. wyżej nr [62], przyp. 70.

[583] Zdanie to wskazuje, że wyjaśnienie nie zostało dokończone.

[584] Oryginał „Testamentu duchowego” składa się z 8 stron. Pallotti napisał go w pierwszych dniach września 1840 w miejscowości Osimo (prowincja Ancona), dokąd został zaproszony przez kardynała Jana Soglia Ceroniego, by tam przeprowadzić szereg prac duszpasterskich. Pallotti w czasie tych prac poważnie zapadł na zdrowiu, co skłoniło go do napisania swego „Testamentu duchowego”. Kardynał Soglia Ceroni (1779—1856) był biskupem dwóch małych diecezji: Osimo (powstałej w VII wieku) i Cingoli (powstałej w V wieku), połączonych z sobą w roku 1725. Pallotti przebywał na terenie tych diecezji od 6 VIII prawie do końca X 1840 roku. Tekst jest podany w: Op. compl., vol. III, s. 23—33; Race. I, s. 151—157, nry 509—522.

[585] Karol Odescalchi — por. wyżej nr [9], przyp. 9.

[586] Antoni Piatti — por. wyżej nr [68], przyp. 79.

[587] Grzegorz XVI — por. wyżej nr [71], przyp. 86.