Strona 198
Tom I
, doświadczając i kształtując duchy tych, którzy będą chcieli się poświęcić pracy misyjnej. W tym to właśnie celu wychowywać się będzie kleryków i kapłanów zgromadzonych w jednym Kolegium, gdy tylko Opatrzność zapewni, jak już się tego spodziewamy, dostateczne środki.
[614] Tekst podany już wyżej pod nrem [586].
[615] Jeżeli poszczególni członkowie części centralnej zostaną zaproszeni przez jakąkolwiek instytucję, by tam zająć jakieś kierownicze stanowisko duchowe czy doczesne, to Apostolstwo Katolickie zawsze chętnie im pozwoli, by mogli tam pracować dla większej chwały Boga i pożytku bliźniego; ci zaś mają tam się zadowolić otrzymaniem samego tylko utrzymania i nie mogą pobierać żadnego wynagrodzenia, a jeśli otrzymają, to mają je przekazywać Pobożnemu Zjednoczeniu.
[616] Tekst podany już pod nrem [587].
[617] Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, składając się z osób różnej płci, należących do różnych warstw społecznych, dzieli się na dwie klasy, z których każda ma swojego kierownika czy dyrektora.
[618] Wszyscy kierownicy czy dyrektorzy Apostolstwa Katolickiego tak duchowni, jak i świeccy, niezależnie od tego, do jakiej warstwy społecznej czy stanu należą, we wszystkim podlegają centralnej części w Rzymie i zawsze mają postępować według jej wskazówek w swoich zarządzeniach lub dyspozycjach dotyczących dysponowania środkami duchowymi i doczesnymi, którymi będą rozporządzać lub które będą rozdzielać stosownie do potrzeb wiernych w jakiejkolwiek części świata albo tam, gdzie zachodzić będzie tego potrzeba.
[619] Reguły, które odnoszą się do całego Apostolstwa Katolickiego, są dwojakiego rodzaju: jedne są szczegółowe i dotyczące części centralnej w Rzymie, mające na względzie ogólne kierownictwo kolegiów, misji czy też przyjętych wspólnot, czy wreszcie administrowanie i zbieranie ofiar; drugie zaś dotyczą ogólnie wszystkich zespołów składających się z ludzi poszczególnych stanów, to znaczy części zewnętrznej. Reguły zarówno pierwsze, jak i drugie mają zgodnie pobudzać wszystkich członków do gorliwości i troskliwości o rozwijanie chwały Boga oraz do starania się o swoje własne zbawienie i o zbawienie swoich bliźnich, przy pomocy wszystkich środków duchowych i doczesnych, jakie są dostępne każdemu, stosownie do jego położenia społecznego i warunków.
[620] Tekst podany już wyżej pod nrem [609].
[621] Członkowie Apostolstwa Katolickiego mogą przyczyniać się do realizacji jego celów za pośrednictwem modlitwy, pracy, subwencji, ofiar pieniężnych, świadczeniem usług w sposób bezinteresowny, nie licząc na zapłatę czy nagrodę, gdyż tego rodzaju sposoby współpracy wypływają z samej natury tejże instytucji. Należy tu mocno podkreślić, że przystępując do Pobożnego Zjednoczenia nie zaciąga się żadnych zobowiązań. Każdy natomiast ma stosownie do stopnia swej miłości, gorliwości o chwałę Boga i troski o zbawienie swojej duszy i duszy bliźniego współpracować z tym wielkim celem Apostolstwa, powodując się czystą i dobrowolną wolą.
[622] Do przystąpienia do tego Pobożnego Zjednoczenia wzywa się ludzi należących do wszystkich warstw społecznych i każdy z nich powinien skorzystać