Strona 196

otrzyma od bogów” — powiada Horacy[576]. „Ponad wszystkie bogactwa jest to, co się daje potrzebującym (…) to, co dałeś opuszczonym, będziesz miał zawsze w obfitości” — stwierdza Marcjalis[577].

[598] Jeśli człowiek przyjmie te uwagi Apostolstwa i uświadomi sobie przytoczone poniżej straszne słowa Boże, to wtenczas będzie mógł powstać ze swego letargu i prowadzić życie święte oraz doskonałe, odpowiadające jego ostatecznemu celowi. Cóż bowiem pomoże człowiekowi, gdy zdobędzie cały świat zewnętrzny, a przy tym zagubi swoją duszę: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł” (Mt 16,26).

58. APOSTOLSTWO KATOLICKIE[578]

Wyjaśnienie dziełka pod tytułem „Pobożne Zjednoczenie zwane Apostolstwem i założone pod opieką Niepokalanej Matki Boga, Maryi Najśw., Królowej Apostołów”[579].

[599] 1. Apostolstwo Katolickie zastanawiając się nad najwyższą potrzebą rozszerzenia chwały Boga i rozkrzewienia katolickiej wiary oraz rozpalenia miłości w każdej części świata i to przy pomocy wszelkich możliwych środków duchowych oraz doczesnych, zaprasza do przyłączenia się doń wszystkich ludzi z każdej warstwy społecznej i stanu, aby każdy z nich w miarę swoich możliwości i dobrowolnie starał się o rozszerzanie chwały Boga, troszcząc się o własne uświęcenie oraz o uświęcenie swoich bliźnich, przy pomocy wszystkich środków duchowych i doczesnych, stosownych i możliwych.

[600] 2. Powtórzony tekst nr [582].

[601] 3. Pobożne Zjednoczenie, składając się z osób należących do różnych warstw społecznych oraz płci, dzieli się na dwie klasy, z których każda ma swego głównego kierownika; od niego zależą wszyscy pozostali członkowie.

[602] 4. Wszyscy członkowie Zjednoczenia, na mocy samej natury założenia tegoż, są zobowiązani pracować bezinteresownie, nie licząc na żadne wynagrodzenie. Nie mogą też liczyć na to, że zajmując w nim jakiś urząd czy wykonując jakąś pracę dla Apostolstwa, będą mogli dostąpić jakiejś godności kościelnej czy też innego wyższego urzędu.

[603] Powtórzony tekst nr [584], bez ostatniego zdania.

[604] Powtórzony tekst nr [585].

[576] Horacy (65—8 przed Chr.), największy rzymski poeta — por. Pieśni, ks. III, Oda XVI, wiersz 21.

[577] Marcjalis (I w. po Chr.), najwybitniejszy epigramatyk rzymski — por. Epigramata, ks. V, n. XLII, wiersz 7 n (w tekście mamy „przyjaciołom” zamiast „potrzebującym”).

[578] Wyjaśnienie, kaligraficznie napisane nieznaną ręką, liczy 4 strony oraz zawiera kilka poprawek po
czynionych przez Pallottiego. Dziełko, do którego odnosi się wyjaśnienie — por. wyżej nry [120]— [183]. Tekst nie ma daty; przyjmuje się, że pochodzi z okresu styczeń—czerwiec 1839. Tekst znajduje się w: Op. compl., vol. V, s. 57—61.

[579] Pod tymi słowami znajduje się pieczęć Pobożnego Zjednoczenia.