Strona 193
Tom I
[583] 3. Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, składając się z osób różnej płci i należących do rozmaitych warstw społecznych, dzieli się na dwie różne klasy, z których każda ma swojego kierownika głównego; podlegają mu pozostali kierownicy. Wszyscy w Zjednoczeniu mają bezinteresownie wykonywać swą pracę, nie licząc na żadne wynagrodzenie, to bowiem należy do samej natury Pobożnego Zjednoczenia.
[584] 4. Część główna, to znaczy centralny motor Apostolstwa Katolickiego, składa się z osób duchownych i świeckich, którzy zjednoczeni ze sobą węzłem miłości mieszkać będą wspólnie w odpowiednim domu, aby tam pracować nad swoją własną doskonałością i jednocześnie wychowywać młodzież, badać oraz kształtować ducha tych, którzy chcą się poświęcić pracy misyjnej. Gdy zaś Opatrzność zapewni Pobożnemu Zjednoczeniu wystarczające środki (jak tego już się można spodziewać), w Kolegium zgromadzi się pewną liczbę młodych kapłanów i kleryków, aby tam ich wychowywać oraz przygotowywać do pracy na misjach. Jeśli osoby należące do części centralnej zostaną zaproszone do pomocy jakiejś instytucji, aby tam objąć pewne stanowisko czy kierownictwo duchowne lub doczesne, to wtenczas Pobożne Zjednoczenie zawsze chętnie pospieszy z pomocą i się zgodzi, by jego członkowie wspierali to dzieło, mając na względzie większą chwałę Boga i pożytek bliźniego. Spieszący zaś z pomocą będą w nim pracować bezinteresownie, bez żadnej zapłaty, wyjąwszy samo tylko utrzymanie.
[585] 5. Wszyscy kierownicy Apostolstwa Katolickiego tak duchowni, jak i świeccy, niezależnie od tego, do jakiej warstwy społecznej czy stanu należą, w swojej działalności całkowicie zależą od części centralnej i zawsze mają uwzględniać jej wskazania, gdy chodzi o zarządzanie i dysponowanie środkami doczesnymi, zarówno jeśli chodzi o ich zdobywanie jak i rozdzielanie, stosownie do potrzeb wiernych w każdej części świata, a zwłaszcza tam, gdzie zachodzi tego większa potrzeba.
[586] 6. Apostolstwo Katolickie starać się będzie, o ile to tylko będzie możliwe, zaopatrywać misje w każdej części świata w przedmioty święte; odpowiednie książki — starając się o tłumaczenie tych książek na różne języki, jak to już zrobiono w kilku wypadkach, przekładając je na języki wschodnie i zachodnie — krucyfiksy, różańce, medaliki, krzyżyki, szkaplerze, obrazki, obrazy święte i inne tego rodzaju rzeczy, oraz ołtarze, święte sprzęty i urządzenia.
[587] 7. Apostolstwo ma na względzie nie tylko kraje pogańskie i te, które zarażone są błędem, lecz również i kraje katolickie. Z tego też powodu Apostolstwo dzieli się na dwie klasy. Pierwsza klasa działa na rzecz ludności pogańskiej, druga zaś na rzecz wierzących. Ta druga klasa jako swoje zadanie ma opiekę nad rodzinami, które potrzebują ubrania, obuwia, zajmuje się też sierotami, wdowami oraz ludźmi starymi; rozdziela też kartki na chleb, co już zostało zapoczątkowane ku zadowoleniu wielu rodzin.
[588] 8. Pobożne Zjednoczenie zależy bezpośrednio od Papieża.
[589] 9. Reguły, które obowiązują całe Apostolstwo Katolickie, są dwojakiego rodzaju; jedne posiadają charakter wewnętrzny, drugie — zewnętrzny. Pierwsze odnoszą się do części centralnej, wewnętrznej; drugie zaś do części zewnętrznej. Zarówno pierwsze jak i drugie zgodnie się starają, aby wszyscy