Strona 186

odwagą zachęcać zamożne osoby do składania na to Kolegium ofiar. Następnie, nową zachętą do hojności ze strony wiernych byłaby świadomość, że Kolegium już powoli powstaje. Doświadczenie bowiem innych instytucji kościelnych pouczyło Pobożne Zjednoczenie, że aby zdobyć pieniądze na jakiś cel, należy wpierw wskazać miejsce danej instytucji, jej istnienie oraz namacalnie ukazać potrzebę i pożyteczność. O wiele bowiem większą wymowę posiada to, co się ogląda oczyma i dotyka rękami, niż to, czego się nie widzi i czego się nie dotyka; tym bardziej, że się mówi o rzeczy, którą się planuje, a której jeszcze nie ma. Stąd też im prędzej będzie można otworzyć to Kolegium, tym łatwiej będzie można oczekiwać odpowiedniej pomocy. A ponieważ wielkie dzieła mają zwykle skromne początki, dlatego też Pobożne Zjednoczenie prosi Ich Najdostojniejsze Eminencje, aby raczyli pozwolić na otwarcie Kolegium w tej miejscowości, gdzie tylko będzie to możliwe obecnie, z taką ilością księży i kleryków studiujących teologię, którzy już są skłonni zostać alumnami tego Kolegium[558].

53. [PROGRAM POBOŻNEGO ZJEDNOCZENIA][559]

[552] Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, założone w Rzymie pod opieką Królowej Apostołów, Najśw. Maryi, nosi nazwę „Apostolstwa Katolickiego”, to znaczy „Powszechnego”, ponieważ założone jest po to, aby pobudzać ludzi ze wszystkich warstw społecznych do starania się wszelkimi możliwymi sposobami o powiększanie środków duchowych i doczesnych, stosownych do ożywiania wiary i rozpalania miłości wśród katolików oraz do szerzenia królestwa Jezusa Chrystusa w każdej części świata.

[553] Zjednoczenie to ma się składać z trzech części, powiązanych duchowo w jedną całość. Pierwsza część, prowadząca życie wspólne, stanowi centrum i motor całego Pobożnego Zjednoczenia oraz wszystkich jego dzieł. Część drugą stanowią pracownicy (operai) nie prowadzący wspólnego życia, należący do różnych warstw społecznych, płci i wieku. Do trzeciej należą wszyscy wierni, którzy dopomagają do realizacji celu Pobożnego Zjednoczenia za pośrednictwem modlitwy, ofiar materialnych i pieniężnych. Wszystkie te trzy klasy powinny być związane ze sobą w ten sposób, aby jedna podtrzymywała aktywność drugiej i dzięki temu nie pomniejszała się gorliwość i działalność Dzieła.

[554] Wszyscy członkowie pierwszej i drugiej klasy wykonywać będą swoją pracę nie otrzymując wynagrodzenia i nie licząc na jakąkolwiek nagrodę; nikt też nigdy nie będzie mógł domagać się jakiejkolwiek rzeczy doczesnej za swoją pracę, wykonaną w pracowniach Apostolstwa Katolickiego.

[558] Gdy Pallotti pisał te słowa, w domu przy kościele Santo Spirito mieszkało razem z nim tylko trzech księży — por. wyżej nr [358], przyp. 324; nr [357]. Przepisy natomiast wymagały przynajmniej dwunastu alumnów, ilości tej nie potrafił Pallotti zdobyć — stąd też nie doszło do założenia Kolegium Misyjnego.

[559] Autograf Pallottiego, Pismo ma 4 strony. Brak daty powstania; przyjmuje się, że Pismo pochodzi z okresu styczeń—czerwiec 1839 roku. Tekst znajduje się w: Op. comp]., vol. III, s. 164—169.