Strona 164

działaczy społecznych oraz uczonych w różnych dziedzinach. Do Zjednoczenia należą też książęta i księżne, literaci, adwokaci, notariusze, księgowi, sekretarze oraz w wielkiej ilości przedstawiciele różnych zawodów i rzemiosł.

[481] Kiedy zachodzi potrzeba pomocy z ich strony, to wtenczas na prośbę Pobożnego Zjednoczenia oni z nią spieszą, ofiarowując swe usługi i bezinteresownie wypełniając przyjęte zadanie. Dzięki temu Pobożne Zjednoczenie założyło Pobożny Dom Miłosierdzia[470], który stanowi społeczność stałą, złożoną z około 60 osób, a przeznaczoną dla biednych dziewcząt, narażonych na niebezpieczeństwo upadku. Tym Domem kierują i bezinteresownie go wspierają nie tylko księża, lecz również różni zamożni ludzie świeccy, z których jeden wykonuje funkcję księgowego, drugi sekretarza, inny inkasenta, ekonoma, a jeszcze inny marszałka domu. Dzięki temu ten Pobożny Dom Miłosierdzia utrzymuje się, nie wydając ani jednego solda na opłacanie wszystkich wymienionych funkcjonariuszy. W ten sam sposób Pobożne Zjednoczenie zamierza podać rękę innym pobożnym, a przy tym ubogim zakładom.

[482] Spośród wszystkich dzieł najbardziej umiłowanym dziełem dla Pobożnego Zjednoczenia jest troska o rozwój misji zewnętrznych, dlatego też zamierza ono w miarę swych możliwości przyjść z pomocą tejże Świętej Kongregacji, rozszerzając, pomnażając oraz broniąc jej działalności nawróceniewej, przy zachowaniu całkowitej zależności i uległości względem tejże Kongregacji. Stąd też Pobożne Zjednoczenie oprócz założenia Kolegium dla Misji Zewnętrznych, przeznaczonego dla Włochów, o czym niebawem będziemy mówili, stawia sobie za cel obudzenie wśród katolików gorliwości o zbawienie dusz; zagrzewanie duchowieństwa do troski i poświęcenia się służbie misyjnej; zaopatrywanie, zgodnie z życzeniem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, misjonarzy w naczynia i sprzęty liturgiczne, przedmioty dewocyjne, dobre książki itd.; ogłaszanie drukiem bardziej interesujących osiągnięć, budzących powszechne zbudowanie, oraz pobudzanie gorliwości biskupów i innych wpływowych osób, by popierali przecenne dzieło misyjne.

[483] Na podstawie tego mogą już Ich Eminencje ogólnie zdać sobie sprawę z pożytku, jaki przynosi Pobożne Zjednoczenie. Wszelako dla urobienia sobie jeszcze jaśniejszego i wyraźniejszego pojęcia o nim raczą Ich Eminencje łaskawie zwrócić uwagę na inne jeszcze, szczególne racje, które, zważywszy okoliczności naszych czasów, potwierdzają zarówno pożyteczność oraz konieczność jego istnienia.

[484] Wśród niegodziwości bowiem naszego wieku spostrzegamy u wszystkich ludów pogańskich oraz innowierczych powszechną skłonność do przyjmowania prawdziwej wiary. Skłonność ta i samorzutność w przyjmowaniu wiary znajduje najgroźniejszą przeszkodę w braku świątobliwych sług, którzy by tych ludzi utwierdzali w dobrych zamiarach i wspierali w ich postanowieniach. Macierzyńska zaś troskliwość Świętej Kongregacji oraz środki, jakimi ona rozporządza, nie wystarczają do zaradzenia tak wielkiej, powszechnej i pilnej sprawie. Nie może ona zadośćuczynić temu pragnieniu przy pomocy zgromadzeń zakonnych, jak to mogła robić w innych czasach, albowiem zakony wskutek zaszłych wydarzeń

[470] Mowa o Pobożnym Domu Miłosierdzia przy Via Borgo Sant’Agata — por. wyżej nr [404], przyp. 381.