Strona 162

[478] Wreszcie, by pominąć inne sprawy, Pobożne Zjednoczenie stara się rozwijać religijny kult, tam gdzie zachodzi pilniejsza tego potrzeba; stara się szerzyć zwyczaj prowadzenia misji świętych. Następnie, aby skuteczniej realizować swój obszerny cel, jednoczy ze sobą i wzywa do połączenia się z nim różne społeczności kościelne oraz zakonne rodziny, iżby wspólnymi siłami, zgodnie, zwalczać bezbożnictwo i błędy. W dążeniu do tego celu stara się również utrzymywać i rozwijać więź bratniej miłości wśród swoich członków oraz wśród członków innych zrzeszeń religijnych. Jest bowiem przekonane, że im ściślej apostolskie szeregi będą ze sobą zjednoczone i zgodne — składają się bowiem z różnych kompanii i pułków — tym większy osiągnie się sukces w walce ze wspólnym wrogiem. Duchowni bowiem powinni uczyć innych miłości, przeto konieczną jest rzeczą, aby wpierw sami dali jej dowody względem samych siebie. Otóż mając właśnie na uwadze ten dwojaki cel, Pobożne Zjednoczenie zorganizowało uroczyste obchodzenie Oktawy Objawienia Pańskiego, co nie tylko posuwa naprzód sprawę rozkrzewiania wiary i ukazuje tożsamość dogmatów w różnorodnych obrządkach, lecz rozwija również miłość, szczególnie wśród duchowieństwa tak świeckiego, jak i zakonnego, należącego do różnych obrządków i zgromadzeń, które w tym celu zapraszane są do udziału w obrzędach tej Oktawy.

[479] Poza tym Pobożne Zjednoczenie zaprasza różne klasy wszelkiego stanu i zawodu do połączenia się z nim, by każda z nich swoim wpływem, powagą, umysłem, zdolnościami, zawodem, pracą itd., mogła bezpośrednio lub pośrednio wspomagać cel Pobożnego Zjednoczenia. Stąd też zalicza ono do swych członków Ich Eminencje Kardynałów: Doria[445], Galefti[446], Velzi[447], Della Genga[448], Altieri[449], Patrizi[450], De Simone[451], Lambruschini[452], Fransoni[453], Pedicini[454], Giustiniani[455],

[445] Rodzina Doria Pamphili Landi powstała w XVIII wieku z małżeństwa Jana Andrzeja Dorii z Anną Pamphili Landi, na tym miejscu jest mowa o kardynale Jerzym Doria Pamphili (1771 —1837). Wypowiedział się on na piśmie pozytywnie o Zjednoczeniu, wypowiedź jednak nie ma daty.

[446] Piotr Franciszek Galeffi (1770—1837), pisemna wypowiedź o Zjednoczeniu pochodzi z 3 111 1837. Galeffi byt biskupem Porto i Santa Rufina, wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego i kamerlingiem Kościoła świętego.

[447] Velzi, biskup Montefiascone i Corneto, dał pisemną wypowiedź o Pobożnym Zjednoczeniu; pismo bez daty.

[448] Gabriel Della Genga Sarmatei (1801 —1862), kardynałem został w 1836, był arcybiskupem Ferrary. Pozytywnie na piśmie wypowiedział się o Pobożnym Zjednoczeniu.

[449] Ludwik Altieri (1805—1867), nie byt wtedy jeszcze kardynałem; po otrzymaniu święceń mianowany sekretarzem Kongregacji Studiów, w 1836— arcybiskupem tytularnym Efezu i nuncjuszem w Wiedniu; w 1840 — kardynałem, ogłoszony jednak w r. 1845. Obejmował następnie szereg wysokich stanowisk w Państwie Kościelnym, od r. 1860 biskup Albano.

[450] Konstanty Patrizi, syn Jana, dziedzicznego chorążego Kościoła Rzymskiego, oraz księżniczki Kunegundy di Sassonia. Urodzony — 1788, kardynałem — 1834, wikariuszem Rzymu — 1841. Bardzo pozytywna jego wypowiedź o Pobożnym Zjednoczeniu z dnia 22 II 1837 roku

[451] De Simone dat również pozytywną pisemną wypowiedź o Pobożnym Zjednoczeniu. ”

[452] Alojzy Lambruschini — por. wyżej nr [194], przyp. 191.

[453] Jakub Filip Fransoni — por. wyżej nr [454], przyp. 420.

[454] Karol Pedicini (1769—1843), sekretarz Kongregacji Rozkrzewiania Wiary — 1816, kardynał — 1823, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary — 1831, wicekanclerz Kościoła Rzymskiego — 1834. Byt biskupem Porto i Santa Rufina oraz kierownikiem duchowym bł. Anny Marii Taigi. Dal na piśmie pozytywną wypowiedź o Pobożnym Zjednoczeniu — 14 II 1837.

[455] Jakub Giustiniani (1769—1843), zmarł jako biskup Albano i kamerling Kościoła Rzymskiego; mianowany kardynałem w roku 1826. Dał pozytywną wypowiedź o Pobożnym Zjednoczeniu — 28 II 1837.