Strona 160

Tom I

52. [PETYCJA DO KARDYNAŁÓW KONGREGACJI ROZKRZEWIANIA WIARY][442]

[474] Do Ich Eminencji Najprzewielebniejszych Książąt

Jego Świątobliwość Pan Nasz raczył przekazać tejże Świętej Kongregacji dwie prośby[443] Pobożnego Zjednoczenia, znanego już pod nazwą „Apostolstwo Katolickie”. W pierwszej prosiliśmy o przekazanie budynku celem założenia Kolegium dla Misji Zewnętrznych, w drugiej proponowaliśmy nową nazwę dla tegoż Zjednoczenia, jaką by miało ono nosić w przyszłości, ponieważ wydawało się, że Jego Świątobliwości nie odpowiadała nazwa dotychczas istniejąca. Prośby te wpłynęły do Kongregacji 11 grudnia 1838 roku. Ponieważ jednak Ich Najprzewielebniejsze Eminencje nie miały pod ręką wszystkiego, czego potrzeba było do gruntownego poznania i rozważenia sprawy w szczegółach, decyzja w tych sprawach została odłożona na później, aż zostaną podane konieczne wyjaśnienia i przedstawiony będzie projekt założenia proponowanego Kolegium.

[475] Pobożne Zjednoczenie, posłuszne temu zaleceniu Świętej Kongregacji, przedstawia teraz pokornie żądane wyjaśnienia. Chociaż głównym celem uwagi Ich Najprzewielebniejszych Eminencji jest sprawa założenia Kolegium Narodowego dla Misji Zewnętrznych, to jednak uważamy za rzecz nieodzowną przedstawienie wpierw zarysu Pobożnego Zjednoczenia. Czynimy to nie tylko z tego względu, że Ich Najprzewielebniejszym Eminencjom polecono ustalić jego nazwę, ale bardziej jeszcze z tej racji, że to Zjednoczenie jest podstawą i fundamentem, na którym ma

[442] Petycja (brudnopis) liczy 42 strony i jest autografem ks. R. Melii; zawiera wiele poprawek zrobionych ręką Pallottiego, pierwsze dwie strony oraz trzy ostatnie są czyste.
Na stronie pierwszej ks. J. Hettenkofer napisał: „Grudzień 1838 — Styczeń 1839. Brudnopis petycji do Kardynałów Propagandy, nie przekazanej im, jak to stwierdza Msgr Bernabó, Sekretarz Propagandy, w r. 1854. Por. uwagę Melii. Por. uwagę Orlandiego”. Na stronie ostatniej mamy następującą uwagę zrobioną przez ks. Melię: „1838 i 1839. Brudnopis prośby przedstawionej Kardynałom Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary przez Księdza Wincentego Pallottiego i jego Zjednoczenie”, oraz dopisek Orlandiego: „N. B. Prośby tej nie znaleziono w Archiwum Propagandy, można więc wnioskować, że z powodu pewnych okoliczności nie została ona złożona w tejże Kongregacji”.
Orlandi zrobił tę uwagę na podstawie oświadczenia Bernabó w roku 1854, że prośby tej Kongregacja nie posiada w swoim Archiwum. Przypuszcza się jednak, że prośba została złożona, a później, gdy sprawa przybrała dla Zjednoczenia pomyślny obrót, Pallotti prośbę wycofał. A może też Bernabó w tym czasie, gdy ponownie zakwestionowano nazwę Zjednoczenia i zmieniono ją na „Pobożne Stowarzyszenie Misyjne”, będąc negatywnie usposobiony do nazwy istniejącej, dał po prostu Orlandiemu odpowiedź wymijającą.
Aleksander Bernabó (1801 — 24 II 1874), od roku 1856 kardynał i prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, był też członkiem Centralnej Komisji przygotowującej Sobór Watykański I i przewodniczącym Komisji do Spraw Kościołów Wschodnich i Misji.
Tekst brudnopisu petycji znajduje się w: Op. compl., vol. V, s. 214—282; Race. II, s. 108—132, nry 305—347. Brudnopis petycji nie ma podanej daty. Przyjmuje się, że została napisana po 11 XII 1838, a przed końcem stycznia 1839.

[443] Tekst pierwszej prośby zob. wyżej nry [468]—[469]; drugiej — nry [470]—[473].