Strona 151

[435] 4. Przedstawiamy list wikariusza apostolskiego Oceanii[405], który należąc do Zjednoczenia w Rzymie, stwierdza, iż uważa się za szczęśliwego z tego powodu, że należy do Pobożnego Zjednoczenia.

[436] 5. Chociaż tu w Rzymie zaopatrywano misjonarzy w przedmioty liturgiczne i dewocyjne, i chociaż ci misjonarze faktycznie wyrażali podziękowania, to jednak nie mieliśmy sposobności otrzymania od nich listów z podziękowaniami.

[437] 6. Z Cincinnati[406], z Persji[407] itd., mamy listy z prośbami o pomoc w budowie kościołów; na rzecz kościoła w Persji zebrano już pewną sumę.

[438] 7. Około Oktawy Objawienia Pańskiego przedłożymy wykaz obrzędów religijnych, jakie się na nią złożą.

[439] 8. W czasie epidemii cholery Pobożne Zjednoczenie umieściło przy drzwiach wejściowych do zakrystii kościoła skarbonkę, wszyscy zaś ubodzy mieli otwartą drogę do otrzymania pomocy stosownie do potrzeby. Wystarczyło mianowicie, aby podali na małej kartce papieru swoje nazwisko oraz imię, mieszkanie i parafię, a kapłani po dwóch udawali się do mieszkań biedaków, zostawiali im kartki na chleb, mięso i cytryny dla chorych na cholerę; innych zaopatrywano w odzież lub wykupywano zastawione rzeczy, dostarczano łóżek, bezrobotnym zaś rzemieślnikom płacono za prace nie zamówione. Księża Pobożnego Zjednoczenia spieszyli, dniem i nocą, z pomocą chorym na cholerę. Rozdzielania kartek na chleb i mięso dokonuje się od początku i dzieło to prowadzi się dalej.

[440] 9. Pobożne Zjednoczenie rozwija w szpitalach dzieła miłosierdzia względem duszy i ciała, posyłając tam księży oraz pobożnych ludzi świeckich.

[441] 10. Kieruje wieczorowymi szkołami, popiera także ich rozwój w dzielnicach Rzymu, gdzie potrzebne są tego rodzaju instytucje dla rzemieślników. Przygotowuje się też do otwarcia bezpłatnych szkół języka łacińskiego, mających służyć pomocą szkołom już istniejącym.

[442] 11. Pobożne Zjednoczenie opiekuje się dziewczętami, którym grozi niebezpieczeństwo lub które w nie wpadły; wydobywa je z niebezpieczeństw, stara się o ich opamiętanie, a w domu wychowawczym troszczy się o ich cześć oraz o trwałą poprawę życia. Obecnie zajmuje się przygotowywaniem obszerniejszego

[405] W chwili gdy Pallotti pisał te słowa, w Oceanii istniały dwa Wikariaty — Wikariat Oceanii Wschodniej i Wikariat Oceanii Zachodniej. Wikariat Oceanii Wschodniej powierzony był Kongregacji Najświętszych Serc Jezusa i Maryi (Picpus), założonej w roku 1800; Wikariat Oceanii Zachodniej zaś powierzony był Stowarzyszeniu Maryi (Maryści), założonemu w roku 1822, i tu wikariuszem był Jan Baptysta Pompalier, marysta. List do Pallottiego pochodzi z dnia 8 XI 1836.

[406] Cincinnati, miejscowość w USA (stan Ohio), stolica biskupstwa założonego w roku 1821. Mowa o liście ks. Ferdynanda Kuera, wychowanka Kolegium Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, pisanym w dniu 21 VII 1837 do Pallottiego, z prośbą o pomoc w budowie kościoła.

[407] Chodzi tu o chrześcijan nawróconych z nestorianizmu i żyjących w miejscowości Patavor (archidiecezja Urmia — zob. wyżej nr [425], przyp. 400). Akcję wspierania rozpoczął Pallotti już w roku 1833. Mowa o listach do Pallottiego z dni: 23 V 1837; 2 VII 1837; 14 VIII 1837.