Strona 126
Tom I
[352] Cel Pobożnego Zjednoczenia
Wobec wzmożonych potrzeb w dziedzinie religijnej oraz uszczuplenia środków Pobożne Zjednoczenie zaprasza wszystkich katolików, aby swoimi modlitwami i pracami, właściwymi stanowi duchownemu, świeckiemu czy zakonnemu, oraz pracą w zakresie swojego zawodu czy rzemiosła przychodzili z pomocą dziełom już istniejącym, a mającym na celu zachowywanie oraz szerzenie pobożności i katolickiej wiary.
[353] Dzieła prowadzone przez to Zjednoczenie
1. Pobożne Zjednoczenie powstało celem popierania wszystkich dzieł świętej posługi, jak również wszelkich innych dzieł wiary, miłości, gorliwości, pobożności i religijności, potrzebnych i pożytecznych do utrzymywania i pomnażania wśród katolików pobożności i wiary, do usuwania zgorszenia i kierowania serc na drogę cnoty, przez popieranie dzieł chrześcijańskiego wychowania i nauczania.
2. Jeśli chodzi o apostolstwo w krajach pogańskich i innowierczych, to Pobożne Zjednoczenie, poza dziełami dotyczącymi kultu i środkami koniecznymi do jego sprawowania, dąży również do urabiania dobrych i doświadczonych misjonarzy, szczególnie zaś osób zdolnych do kierowania kolegiami we wspomnianych krajach. Kolegia te są niezbędnie konieczne, aby w przyszłości liczba robotników nie była tak szczupła, jak za dni naszych. Każdy zaś, kto zna obecną sytuację w świecie, musi uznać, że zakładanie odpowiednich kolegiów jest rzeczą w naj wyższym stopniu konieczną, gdyż te, które istnieją, nie zaspokajają istniejących potrzeb. Potrzeby tej nie widzi tylko ten, kto nie zdaje sobie sprawy z postawy, jaką świat w naszych czasach zajmuje wobec religii.
[354] Jeśli każdy człowiek, który nie zatracił jeszcze wszelkich uczuć ludzkich, wzrusza się na widok materialnych potrzeb swoich bliźnich, to któryż z katolików nie będzie gotów uczynić wszystkiego, co tylko leży w jego mocy, aby ratować miliony dusz bądź umarłych dla łaski, bądź jeszcze żywych, ale zupełnie pozbawionych światła wiary i pociech katolickiej religii?
[355] Jeśli Boski Odkupiciel przyrzekł wieczną nagrodę za kubek wody podany z miłości ku Niemu jedynie celem zaspokojenia pragnienia bliźniego[300], to na jaką chwałę zasłuży ten, kto na wszelki możliwy sposób przyczynia się do zbawienia tylu opuszczonych dusz? Stąd też wielki Ojciec i Doktor Kościoła, św. Augustyn, posuwa się nawet do stwierdzenia: „Jeśli zbawiłeś jedną duszę, zapewniłeś własnej duszy zbawienie”[301].
[356] Udział w skarbach duchowych
Powtórzony tekst nr [311].
Dyrektor
Inkasent rzymski
Sekretarz do spraw ofiar
[300] Por. Mt 10,42.
[301] Por. Jk 5,19-20; nie udało się ustalić, skąd pochodzi wypowiedź Augustyna; zob. PL 32 nn.