Strona 121
Tom I
dla Misji Zagranicznych[277], to jednak z wielkim pożytkiem i pomyślnym skutkiem powstała w roku 1822 nowa instytucja pod nazwą „Dzieło Rozkrzewiania Wiary na rzecz misji zagranicznych”[278]. Dzieło to znalazło wielką ilość zwolenników wśród zakonnych osób i rozwijając się z niezmierną szybkością, rozkrzewiło się nie tylko we Francji, lecz także w Belgii, Szwajcarii, Niemczech, a nawet na Wschodzie, i nie uszczuplając źródeł dochodów żadnego z istniejących już dzieł pobożnych, w krótkim czasie około dwunastu lat było już w stanie ofiarować pomoc ponad pięćdziesięciu misjom rozsianym po całej powierzchni ziemi.
[341] Nie można się więc dziwić, że katolicy w Rzymie, ożywieni takimiż zasadami, nie chcą już dłużej pozostawać biernymi widzami tak pięknych przykładów i sami zapragnęli wziąć czynny udział w tym, co tak bezpośrednio łączy się z większą chwałą Boga i z duchowym dobrem bliźniego. W następstwie tego postanowili zwrócić się z odezwą nie tylko do braci katolików we Włoszech, lecz także i w innych częściach świata, oraz dali początek Instytucji, której sama nazwa: „Pobożne Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego (Pia Societa dell` Apostolato Cattolico) pod opieką Maryi Panny, Królowej Apostołów”, dość jasno wyraża jej cel, a celem tym, podkreślamy raz jeszcze, jest jedynie wprowadzanie w czyn zasad przedstawionych w niniejszej odezwie.
[342] Współpraca w tym wielkim Dziele przyniesie wielki pożytek całemu światu, łączy bowiem ono w pewien sposób w sobie każde inne dzieło, obejmując dzieła wiary, gorliwości i miłości. Ponadto ofiaruje ono każdemu członkowi prawo do niezliczonych odpustów, do uczestnictwa w dobrych uczynkach oraz prawo do zasług, jakie wspólnie czy indywidualnie zdobywać będą czy zdobywają już wszyscy aktualni i przyszli członkowie Apostolstwa Katolickiego. Aby móc stać się członkiem tegoż, potrzeba trzech rzeczy, jakich podjąć się może każdy, bez żadnego przy tym zobowiązaniu w sumieniu, a mianowicie:
1. Codzienne odmawianie modlitwy, którą się przy wpisie do tegoż Zjednoczenia wyznaczy. Modlitwa ta ma na celu uproszenie u Boga i Najświętszej Panny Ich opieki nad tą Instytucją. W razie nieprzewidzianych wypadków oraz jeśli chodzi o osoby nie umiejące czytać, modlitwę tę można zastąpić przez odmówienie jednego „Ojcze nasz”, jednego „Zdrowaś, Maryjo” i jednego „Chwała Ojcu”, do dając wezwanie: „Maryjo, Królowo Apostołów, módl się za nami”.
2. Złożenie skromnej ofiary miesięcznej na rzecz Pobożnego Zjednoczenia, w postaci pół paola[279] lub innej monety, o tej samej w przybliżeniu wartości. Ofiara ta może być również i większa, zawsze jednak jest ona dobrowolna i w żadnym wypadku nie Obowiązkowa.
3. Przyrzeczenie, że w miarę sił i swoich możliwości będzie się pracować na większą chwałę Boga i dla dobra duszy bliźniego. W ten sposób każdy będzie dążył do rozkrzewiania katolickiej wiary i naprawy obyczajów w sposób, jaki da się pogodzić z położeniem, zdolnościami i szczególnymi obowiązkami danej osoby.
Wolno również przyjmować ofiary od osób, które nie należą do Pobożnego
[277] Założone przez Franciszka Pallu (1626—1684) w roku 1660.
[278] Założone przez Paulinę Marię Jaricot — por. wyżej nr [255], przyp. 202.
[279] Jeden paolo równa się 10 baiocco (około 180 współczesnych lirów włoskich).