Strona 116
Tom I
opat[260] , widział, jak w chwili jego śmierci piękna jego dusza wstępowała do nieba, nie tylko wśród chórów Aniołów i Proroków, ale także i Apostołów: „Widział, jak dusza Pawła wstępowała do nieba wśród chórów Aniołów, wśród Proroków i wśród orszaku Apostołów” (z Lekcji Brewiarza Rzymskiego). Łatwo tu można zauważyć, że święty Paweł tylko dzięki modlitwie i pokucie w intencji zbawienia dusz mógł zasłużyć na to, by znaleźć się w gronie Apostołów. Także i Wy możecie zdobyć taką samą zasługę, jeżeli wszelkimi możliwymi sposobami będziecie wspierać dzieło rozkrzewiania świętej wiary, koniecznej do zbawienia dusz.
29. KSIĄŻECZKA WPISU DO APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO[261]
[Herb Pobożnego Zjednoczenia][262]
Rzym 1837. Za pozwoleniem Przełożonych.
[330] Apostolstwo Katolickie, to znaczy Pobożne Zjednoczenie (Pia Societa), założone w Rzymie celem pomnażania, obrony i rozkrzewiania pobożności oraz katolickiej wiary, pod szczególną opieką Najśw. Maryi, Królowej Apostołów, i w absolutnej oraz bezpośredniej zależności od Papieża, uczestniczy w następujących dobrach duchowych:
Każdy, kto należy do tego Pobożnego Zjednoczenia lub z nim współpracuje albo też w jakikolwiek sposób je wspiera, uczestniczy tym samym we wszystkich zasługach płynących ze Mszy, Oficjów Bożych, modlitw, rozmyślań, kontemplacji, umartwień i postów, jak również wszystkich innych dzieł miłości oraz cnót, które bądź to indywidualnie, bądź wspólnie spełniają członkowie zakonów mniszych, zakonów ścisłych, tak męskich jak i żeńskich, oraz zgromadzeń kleryków regularnych, które istnieją w Kościele Bożym[263]. Ponadto uczestniczy w licznych odpustach, jakie Papieże tym zakonom nadali, pozwalając jednocześnie na dopuszczenie innych do uczestnictwa w nich. Dyplomy otrzymane od zakonów i przechowywane obecnie w archiwum przy Czcigodnym Kościele Spirito Santo dei Napolitani przy Via Giulia[264], gdzie znajduje się ośrodek Pobożnego Zjednoczenia (Pia Societa), świadczą o tym, że Pobożne Zjednoczenie uczestniczy w zasługach i odpustach wszystkich zakonów.
[260] Św. Antoni jako młodzieniec udał się na pustynię egipską. Początkowo żył samotnie, potem dla tych, którzy się doń przyłączyli, napisał Regule, stając się w ten sposób ojcem zakonnego życia wspólnego. Umarł w r. 356, mając 105 lat życia.
[261] Książeczka jest wydana drukiem, zawiera 8 stron. Tekst został napisany w okresie listopad— grudzień 1836, wydany w roku 1837, prawdopodobnie z okazji uroczystości Oktawy Objawienia Pańskiego. Tekst podany w: Op. compl., vol. IV, s. 17—23; Race. I, s. 40—43, nry 110—115.
[262] Opis herbu zob. niżej, część 2, nry [10]—[11].
[263] Por. wyżej nr [306], przyp. 208.
[264] Kościół Spirito Santo — zob. wyżej nr [62], przyp. 70.