Strona 05

Tom I

WSTĘP

Święty Wincenty Pallotti był człowiekiem, który zawodowo nie poświęcał się pisaniu. Był kapłanem, który całe swoje życie oddał apostolskiej pracy zmierzającej ku większej chwale Boga oraz zbawieniu dusz. Prowadzona w związku z tym działalność, a zwłaszcza założenie Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, by wspólnymi siłami realizować te cele, zmuszały do chwytania za pióro i zapełniania kart papieru.

Pallotti był przygotowany do pisania zarówno od strony rzeczowej, jak i od strony literackiej. Kurs nauk gimnazjalnych skończył w roku 1813, otrzymując pierwszą nagrodę za biegłość w łacińskiej mowie wiązanej, a trzecią nagrodę za osiągnięcia w łacińskiej prozie; na egzaminie końcowym uzyskał też drugą nagrodę za znajomość języka ojczystego (włoskiego). W roku 1815 skończył studia filozoficzne jako jeden z prymusów, dożył też z języka greckiego tzw. ”, zyskując w ten sposób prawo do nauczania tegoż języka. Kończąc studia teologiczne w roku 1818, z wyróżnieniem złożył egzamin doktorski i otrzymał dyplom „Doktora Nauk Teologicznych”. Urodził się i żył w Rzymie, gdzie krzyżują się wszystkie sprawy całego świata, zarówno świeckie jak i kościelne. Gdy do tego dołączymy jeszcze osobiste przymioty Pallottiego — bystrość obserwacji, pilność, umiejętność kontaktowania się z ludźmi, heroizm jego wiary, nadziei i miłości itd. — będziemy mieli obraz Człowieka, urodzonego 21 IV 1795 r., a zmarłego 22 I 1850 r., który pozostawił po sobie wiele Pism, nowatorskich jak na owe czasy i swą treścią wybiegających o stulecie naprzód[1] .

[1] „Przez tę swoją szczególniejszą pracę, a mianowicie przez wezwanie ludzi świeckich do pracy apostolskiej pod kierunkiem hierarchii, dość wyraźnie wyprzedził to, co dziś nazywamy Akcją Katolicką” — słowa papieża Piusa XI, wzięte z Dekretu o heroiczności cnót Wielebnego Sługi Bożego Wincentego Pallottiego, wydanego w dniu 24 I 1932 — zob. APSM, vol. II, s. 224nn.